________________
ઝપાઝપી કરીને તેમને મારી ભગાડીને ગાયોનું હરણ કર્યું.
આ ફરિયાદ વિરાટ રાજા પાસે આવતાં જ રાજાએ યુદ્ધની તૈયારી કરીને પ્રયાણ કર્યું. વિરાટને જતાં જોઈને અર્જુનને રોકીને બાકીના ચારેય પાંડવો તેની સાથે જોડાઈ ગયા. શમીવૃક્ષ ઉપર મૂકી દીધેલા શસ્ત્રો સહદેવ લઈ આવ્યો.
અને... સુશર્માના સૈન્ય સાથે વિરાટના સૈન્યનો ભયાનક મુકાબલો થયો. બંને પક્ષે ઘણી મોટી જાનહાનિ થઈ. છેવટે સુશર્મા અને વિરાટ સામસામા આવી ગયા. લડતાં લડતાં છેવટે મલ્લકુસ્તી કરવા લાગ્યા. તેમાં સુશર્માએ વિરાટને બગલમાં પકડી લીધો અને દોડીને રથમાં નાંખી દીધો. વિરાટને બચાવતો ભીમ
આ જોઈને યુધિષ્ઠિરે ભીમને કહ્યું, “આપણી હયાતીમાં આપણા માલિકને કોઈ ઉપાડી જાય તે કદી બને ? ઓ ભીમ ! તારો પરચો હમણાં બતાવી દે.”
અને... તરત જ ભીમ સુશર્માના રથ પાછળ પડી ગયો. રથમાં ચડી જઈને સુશર્માને ધરતી ઉપર પટકી નાંખીને વિરાટ રાજાને પાછો લઈ આવ્યો. સુશર્મા જીવ લઈને ભાગી ગયો.
વિરાટ રાજાને એ વાતનો બરોબર ખ્યાલ આવી ગયો કે આજે પોતે મોતના મુખમાંથી બહાર નીકળ્યો છે તેમાં વલ્લવનું જ મોટું પરાક્રમ કારણભૂત છે. આથી વિરાટે ચારેયને ભેગા કરીને તેમનો વારંવાર ખૂબ ઉપકાર માન્યો અને કહ્યું કે, “આ ઉપકારનો બદલો વાળવાની તો મારામાં કોઈ શક્તિ નથી પરંતુ મારું આ આખું ય રાજ અને આ શરીર તમારા ચરણોમાં મૂકી દઈને કાંઈક ઋણમુક્ત થવાનો પ્રયાસ કરું છું.”
રાજા અને પાંડવોનો નગરપ્રવેશ
યુધિષ્ઠિરે કહ્યું, “નહિ...તેમ ન કરો. અમે જે કાંઈ કરી શક્યા છીએ તેમાં આપનો જ પ્રભાવ અને અમારા ઉપરની આપની કૃપા જ કામ કરી ગયેલ છે, માટે આ યશના ભાગી આપ પોતે જ છો.”
ત્યાર બાદ તમામ ગાયોને સૌથી મોખરે રાખીને સૈન્ય સહિત રાજાએ અને પાંડવોએ નગરપ્રવેશ કર્યો.
પણ નગ૨ સાવ સૂનકાર-ભેંકાર થઈ ગયું હતું. આ સ્થિતિ જોઈને વિરાટ રાજાના મનમાં પુષ્કળ કુવિકલ્પો પેદા થયા.
પાંડવોને બહાર બેસાડીને તે સુદેષ્ણા મહારાણીને મળીને વિગત જાણવા માટે અંતઃપુરમાં ગયા. ઉત્તર દિશા તરફ દુર્યોધનનો હુમલો તેમણે સુદેષ્ણાને પણ સાવ મ્લાન મુખવાળી જોઈ. લાડકવાયો ઉત્તરકુમાર ક્યાંય જોવા ન મળ્યો. આથી વિરાટે એકદમ ચિંતાતુર બનીને સુદેષ્ણાને કહ્યું કે, “જે ઘટના બની હોય તે તુરત
જણાવ.”
"
સુદેષ્ણાએ કહ્યું, “તમે નગરમાંથી જેવા નીકળી ગયા કે તરત એક ગોવાળ આવ્યો. તેણે કહ્યું કે ઉત્તર દિશા બાજુથી ભીષ્મ પિતામહ, કર્ણ વગેરે સહિત દુર્યોધને નગર ઉપર હુમલો કર્યો છે અને અમારા ગોવાળોની ગાયોનું હરણ કરીને ભાગી રહ્યો છે. ઘણા બધા ગોવાળો ઝપાઝપીમાં માર્યા ગયા છે.
આ સાંભળીને ઉત્તરકુમાર આવેશમાં આવી જઈને યુદ્ધ માટે તૈયાર થયો પણ તેના રથનો
ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૬૮
