________________
પણ પળ-બે પળ વીતી ન વીતી ત્યાં જ યુવરાજ એકદમ સ્વસ્થ બની ગયા. ચિત્તના ગગનમાં ધસી આવેલી વિચારની કાળી વાદળી એકદમ વિખરાઈ ગઈ !
પરન્તુ યુવરાજને કેમેય ચેન પડતું નથી. “મારાથી આ કેવું અકાર્ય થઈ ગયું?” એ વિચાર શતશત કીડીઓના ચટકાથી પણ વધુ વેદના તેના અંતરે જન્માવી ગયો !
વેદના અસહ્ય બનતાં સમીપવર્તી મિત્રને એણે વાત કરી અને પછી કહ્યું, “મિત્ર ! આજે તો મનથી પાપ થયું છે પણ કાલે કોણ જાણે કાયાથી ય શું નહિ થાય ? મારું જીવન-ભવન ભ્રષ્ટ થાય એ પહેલાં જ એને ધરતી ઉપર પછાડી દઈને ખતમ કરી નાંખવું જ સારું.' આટલું કહીને તરત જ યુવરાજે બારીમાંથી બહાર ઝંપલાવી દીધું. ધરતી ઉપર પછડાતાં જ ખોપરી ફાટી ગઈ. યુવરાજ તત્પણ મૃત્યુ પામ્યા.
થોડી જ ક્ષણોમાં યુવરાજના આપઘાતની અને તેના કારણની વાત ફેલાઈ. પેલી બે વિપ્ર કન્યાઓને પણ આ વાવડ મળ્યા. વધુ તપાસ કરતાં એ વાતની પણ જાણકારી મળી કે તે બે વિઝ કન્યાઓનું રૂપ યુવરાજનો પ્રાણ લેનાર ગોઝારો કૂવો બન્યું છે.
આ હકીકત જાણીને વિપ્ર કન્યાઓને ભારે આઘાત લાગ્યો. એમણે વિચાર કર્યો કે આપણા રૂપમાં જ કામુકતાનો પ્રવેશ થયો હોય તો જ બીજાના અંતરમાં કામ લાગે. શું આવો સામાન્ય નિયમ નથી?
હવે જો આપણી જ સ્થિતિ આવી હોય તો આવતી કાલે આપણું પતન નહિ થાય ? એવું પતિતાનું જીવન જીવવા કરતાં તો બહેતર છે કે પવિત્ર જીવનમાં જ આપણે પ્રાણ છોડી દેવા.
બે ય બહેનોએ આ વિચાર કરીને એ જ રાત્રિએ પોતાના પ્રાણત્યાગ કરી દીધા.
બીજે દિવસે સવારે આખા નગરમાં આ ઘટનાના સમાચાર વ્યાપી ગયા ત્યારે ઘર ઘરની નારીઓએ તે વિપ્ર કન્યાઓને અંતરથી વધામણાં આપ્યા. એમના શબ ઉપર પુષ્પાંજલિ અર્પી વૃદ્ધાઓ કહેવા લાગી, “આ બલિદાનો કદી એળે નહિ જાય. ભારતની ધરતી ઉપર થનારી ભાવી પ્રજાના શીલનો ગઢ આ બલિદાનોના રક્તથી વધુ જીવન પામી ગયો !”
દિવસો જતાં રાજા વલ્લરાજ નગરમાં આવ્યા. આવતાંવેંત તેમને સઘળા સમાચારો મળ્યા. નગરના અગ્રણી નાગરિકોએ અત્યંત શોકાર્ન બનીને વલ્લરાજને આ સમાચાર આપ્યા હતા. સહુના અંતરમાં એક જ કોયડો ચક્રાવા મારી રહ્યો હતો કે પુત્રના તથા બે પ્રજાજનોના મૃત્યુના સમાચાર સાંભળતાં રાજાસાહેબને કેવો કારમો આઘાત લાગશે ? એ આઘાતને નહિ જીરવતાં અંતે તેમને પણ કદાચ યમરાજ આ દુનિયામાંથી ઉપાડી લેશે.
પણ નાગરિકોની આ માન્યતા ધરાર મિથ્યા હતી. જ્યારે તેમણે રાજાસાહેબને આ સમાચાર આપ્યા ત્યારે જરાય અસ્વસ્થ થયા વિના વલ્લરાજે તેમને કહ્યું, “હજી મારા પૂર્વજોનું પુણ્ય ગગનમાં મધ્યાન્હેં તપી રહ્યું છે. એથી જ મારો પુત્ર અને મારી દીકરીઓ કુશીલતાનો માનસિક સ્પર્શ પણ ન કરી શક્યા. જીવનમાં કોઈ કલંકનો કાળો ડાઘ લાગતાં પહેલાં જ તેમણે પોતાના પવિત્ર દેહમાંથી પ્રાણ છોડી દીધા. ઓ ઈશ ! તારી આથી વધુ મહેરબાની મારા ઉપર બીજી શી હોઈ શકે ?”
બળદેવ મુનિની અનુપમ સાધના એક વખત કાષ્ઠાદિકને લઈ જનારા લોકોએ પોતપોતાના રાજા પાસે જઈને કહ્યું કે, “કોઈ દેવરૂપી પુરુષ આ વનમાં તપ કરે છે. તે સાંભળીને તે રાજાઓને શંકા થઈ કે “શું અમારા રાજયની ઈચ્છાથી તે આવું તપ કરે છે કે શું કોઈ મંત્ર સાધે છે? માટે ચાલો, આપણે સર્વે ત્યાં જઈને તેને ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૨૦૭
