________________
સાંભરવાનું કામ તો કેટલું મુશ્કેલ છે !
અશ્વત્થામાએ છોડેલું ભયાનક નારાયણાસ્ત્ર દ્રોણાચાર્યના વધના સમાચાર સાંભળતાં જ તેમનો પુત્ર અશ્વત્થામા પોતાનો મોરચો છોડીને આ તરફ ધસી આવ્યો. તેનો ક્રોધ તેના હૈયે સમાતો ન હતો.
તેના હોઠ ક્રોધથી ધ્રૂજતા હતા, તેની આંખો લાલચોળ બની ગઈ હતી. તેણે મોટા બરાડા પાડતાં કહ્યું કે, “જેણે મારા પિતાનો વધ કર્યો હોય અને તેમાં જે કોઈ પ્રેરક બન્યા હોય, જેણે તે થતો જોયો હોય કે સાંભળ્યો હોય તે બધાનો હું કાળ છું. તે તમામને મારીને જ જંપીશ.”
આમ કહીને તેણે પોતાનું સઘળું ય સામર્થ્ય લગાવીને અતિ ઉગ્રતાથી બાણવર્ષા શરૂ કરી. હજારો સૈનિકો ટપોટપ મરવા લાગ્યા. છેલ્લે તેણે પોતાનું છેલ્લામાં છેલ્લું નારાયણાસ્ત્ર છોડ્યું.
પ્રલયકાળનો અગ્નિ પણ જેની પાસે વિસાતમાં નથી એવો અગ્નિ પ્રગટ થયો, ચારેબાજુ વધતો ગયો અને આકાશમાં વ્યાપતો ગયો. આ ભયાનક આગમાંથી એક પણ શત્રુ બચી શકે તેમ જણાતું ન હતું. ગમે તેટલા વેગથી કોઈ ભાગી છૂટે તો તેને પણ પોતાના સપાટામાં લેવા જેટલી આ નારાયણાસ્ત્ર (અગ્નિ)માં વેગની તીવ્રતા હતી. (આજના ઍટમબૉમ્બને આની સાથે સરખાવી શકાય.) એ અગ્નિમાંથી પ્રગટ થયેલા ધુમાડાના ગોટેગોટા આકાશમાં વ્યાપી ગયા કે છતે સૂર્ય ચોમેર અંધારા જેવું વાતાવરણ થઈ ગયું.
એ વખતે શ્રીકૃષ્ણ મોટેથી વારંવાર બૂમો પાડીને પાંડવસૈન્યને કહ્યું, “હે વીરો ! નાસભાગ ન કરો. તેથી તમે ઊગરી શકનાર નથી. તમે તમામ તાબડતોબ શસ્ત્રનો ત્યાગ કરો, રથમાંથી નીચે ઊતરી જાઓ અને આવી રહેલા અગ્નિને નમસ્કાર કરવા દ્વારા તેની શરણાગતિ સ્વીકારો. જલદી કરો, ઉતાવળ કરો, બધા તેને નમી જાઓ, તેનું શરણ સ્વીકારી લો. આ સિવાય આ સર્વનાશી અસ્ત્ર શાન્ત થનાર નથી.”
ભીમને બોચી પડીને નમસ્કાર કરાવતા શ્રીકૃષ્ણ શ્રીકૃષ્ણની વારંવારની ચેતવણીનો તમામ સૈનિકોએ અમલ કર્યો, પણ ભીમે તેમ કરવાની સાફ ના પાડી દીધી. તેણે મોટેથી બૂમ પાડીને શ્રીકૃષ્ણ વગેરેને કહ્યું, “જેના માટે મહાપર્વતો કીડીના નગરાં બરોબર છે, કાળા સાપો પુષ્પની માળા જેવા છે, પૃથ્વી દડો રમવા જેવી વસ્તુ છે અને આ નારાયણાસ્ત્ર તણખલા બરોબર છે. એ ભીમ તેને કદાપિ નમશે નહિ અને શરણાગતિ સ્વીકારશે નહિ. હું હમણાં જ મારો ઝપાટો બતાવી દઉં છું.”
શ્રીકૃષ્ણને નારાયણાસ્ત્રની અતિ ભયાનક્તાની પાકી ખબર હતી, ભીમને જલાવીને જ રહેશે તેવો પૂરો વિશ્વાસ હતો એટલે તેમને ભીમની આ બહાદુરીમાં નાદાનિયત જણાઈ.
અર્જુનને સાથે લઈને તેઓ ભીમ પાસે ગયા. તેને પકડીને પરાણે- મહામુસીબતે-રથમાંથી ઉતારી દીધો, તેના શસ્ત્રો મુકાવી દીધા અને તેની બોચી વાળીને નમસ્કાર કરાવ્યો.
આમ થતાં જ નારાયણાસ્ત્રની જવાળાઓ શાન્ત પડવા લાગી, છેવટે સંપૂર્ણ શાંત થઈ ગઈ. શ્રીકૃષ્ણના કારણે જ પાંડવસૈન્ય આબાદ ઊગરી ગયું.
વર્તમાનકાળનો બીજો અશ્વત્થામા મહાભારતના નારાયણાસ્ત્રના આક્રમણને ક્યાંય ટપી જાય તેવું આર્ય મહાપ્રજાને અસંખ્ય વર્ષોથી મળેલી સંસ્કૃતિનો સર્વનાશ બોલાવવાને સમર્થ ભેદી આક્રમણ આજે આવી રહ્યું છે, આવી ચૂક્યું છે, ઘણો સંહાર થઈ પણ ગયો છે. ઘરઘરમાં, જીવનની પ્રત્યેક ઘટનામાં, જીવનના તમામ ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૧૪૫
