________________
રાતોરાત સહુ ભેગા થયા. વિરાટ વંટોળ સામે નાનકડું ઝાડ શું ટકી શકશે ? એ વિચારે સહુ મુંઝાતા હતા.
પણ અંતે હૃદયમાં ધંધવાતી દેશભક્તિ પ્રગટ થઈ ગઈ. સહુએ નિર્ણય કર્યો કે ગુલામીનું જીવન જીવવા કરતાં તો મોતને ભેટવું વધુ સારું છે.
આ મુદ્દા ઉપર એક લૂહ ઘડી નાંખવામાં આવ્યો. હોલેન્ડના ગામો દરિયાઈ પાણીથી ઘેરાયેલાં રહેતાં હોવાથી તેને અટકાવતા યાંત્રિક દરવાજાઓ બનાવવામાં આવ્યા હતા.
જે ગામ ઉપર હિટલરનું સૈન્ય ઊતરી પડે તે ગામના દરવાજા ખોલી નાંખીને દરિયાના પાણીમાં ગામને અને હિટલરના સૈન્યને ડુબાડી દેવાનું નક્કી કરવામાં આવ્યું.
હિટલરે આક્રમણ શરૂ કર્યું. ત્રણ ગામોમાં ક્રમશઃ ત્રાટક્યો. ત્રણેય ગામોને શત્રુસૈન્ય સહિત ડુબાડી દેવાતાં હિટલર રાડ પાડી ઊઠ્યો. તેણે આક્રમણ સ્થગિત કરી દીધું.
તે બોલ્યો, “શસ્ત્રોથી ક્યો વિજય ન મળી શકે ? એવો સવાલ કરનારા અમે આજે બલિદાનની સામે હારી ગયા છીએ !”
(૫) કોઈકે તો તૈયાર થવું જ રહ્યું ફ્રાંસનો ભાગ્યવિધાતા ગણાયેલો નેપોલિયન માર માર કરતો ચારે બાજુ ત્રાટકી રહ્યો હતો. એના નામની ચોમેર હાક વાગતી. શત્રુ-રાજયોની રૈયતનું નાનકડું બાળક પણ એનું નામ સાંભળતાં જ રડતું બંધ થઈ જતું. એ રાજામાં સૌથી મોટી વાત હતી આત્મવિશ્વાસ. ગમે તેવી કફોડી સ્થિતિમાં એ હિંમતથી આગળ ધપતો અને પોતાના શૂરા સૈનિકોના દિલમાં હિંમત ભરી દેતો.
આવા સમ્રાટથી કોણ હેબતાઈ ન જાય?
એક વખતની વાત છે. ઘણાબધા નાના નાના રાજાઓ એના આગમનની જાણથી કંપી ઊઠ્યા. પણ હવે કરવું ય શું? બધા રાજાઓ એકઠા થયા. કોઈએ શરણે જવાની રજૂઆત કરી, કોઈએ નાસી છૂટવાની વાત કરી, કોઈએ આત્મહત્યા કરવાની વાત કરી.
રાજાઓની સાથે બેઠેલો એક નવયુવાન રાજવી આ બધાય બૂઝર્ગોને સાંભળી રહ્યો હતો. એને એકેય રજૂઆતમાં સારપ જણાતી ન હતી. નરી નિર્માલ્યતાને એ જોઈ ન શક્યો. એકદમ પોતાની બેઠક ઉપરથી એ યુવાન ઊભો થઈ ગયો. એણે કહ્યું, “આવી નમાલી વાતો કરવાનો કોઈ અર્થ નથી. શરણે જવાથી, નાસી જવાથી કે મરી જવાથી આપણી કોઈ ઈજ્જત રહેવાની છે? હું તમને કહું છું કે એ સમ્રાટની વિજય-પરંપરાથી તમે હેબતાઈ ન જાઓ. જો આપણે વિજયી બનવું હોય તો જરાય અંજાયા વિના કોકે તો એ સમ્રાટને પડકારવો પડશે અને એને અહીં ધસી આવતો 2423194 4321. (Somebody must stop him somewhere.)"
પશ્ચિમના વાયરાઓના ભયાનક આક્રમણો સામે આપણે પણ જાણે હેબતાઈ જ ગયા છીએ ને ? આ જ વાક્યનો આપણે પણ જાપ કરવાની જરૂર નથી શું? somebody must stop him somewhere !
(૬) જો દેવને પણ માનવ નમાવી શકે તો... આ એવો પ્રસંગ છે જેમાં માનવીય બળો દૈવી તત્ત્વોને પણ નમવાની ફરજ પાડે છે. જો મોટા ખૂંખાર દૈવી તત્ત્વોને પણ માનવ નમાવી શકે તો સત્તા કે સંપત્તિના નશામાં ચકચૂર બનેલા માનવને આજનો માનવ કેમ ન નમાવી શકે ?
ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
