________________
૩૧
કંથકેટને સંઘપતિ
એના ગયા પછી સોલ શેઠે કહ્યું : “કેમ ભાઈ ખાસ કંઈ કામે કે અમસ્થા? શું કામ તકલીફ લીધી ? ”
“ના, આમ તે એમ કે શેઠ વષી તપ કરે છે ને હમણાંથી ખેમકુશળ પૂછળ્યા નથી, તે પૂછતે આવું ને તપસીનાં દર્શન પણ કરતો આવું. અને વળી થોડુંક કામ પણ છે. '
ભલે આવ્યા. કહે, એવું શું કામ છે?”
આ એક વાત તો જાણે છે કે, શેઠ, તમે કહેતા હતા કે ગામમાં કોઈ ગરીબગરબા ને અપહોંચ માણસનું કામ આપણે કરી છૂટવું; એવું કામ તે અમે પેઢી ઉપર કરીએ છીએ, ને તમને પૂછતા પણ નથી. પણ આજે પૂછવા જોગ વાત બની છે.”
શી ?”
પાલણપુરની પાઠ આવી છે. લાખો નામે વણઝારે એ લાવ્યા છે. કેટના દરવાજા બંધ એટલે બાપડો બહાર પાદરમાં જ પડ્યો રહ્યો.”
“આપણું ગઢની બહાર ?” “ના, ભીમકોટની બહાર.”
ગડો જ ને ! ગઢ બહાર તે પિઠ લઈને રાત રહેવાતું હશે ? તે સમીસાંજમાં ગામ ભેળ થતાં શું થાતું હતું ? નહિ તે આગલા ગામમાં રાત રહેવામાં શું વાંધે હો ?'
આગલા ગમમાં એને વાંધો હતો ને એની જ વાત મારે તમને કરવાની છે. ખંભાતથી પિઠ ભરીને વીગામ થઈને પાટડી ઉપરથી એને જવું હતું માળવામાં. ત્યાં સાંતલપુર આગળ દેદરજી જાડેજાના માણસોએ એની પિઠ લૂંટવા માગી, એટલે એ આ તરફ ભાગે, અને અથડાતા કુટાતે સાત શેરડાને મારગે થઈને સેરઠમાં ઊતરવાને આમ વળ્યો.”
બાપડે જીવ કાંઈ દુઃખી થયે ને ! ક્યાં વીષ્ણામ ! ક્યાં
