________________
ચાવડા સંધાર
ગઢની દેઢીને અડીને ઊભા કરેલા એક નાના પણ ધીંગા બારણામાંથી ગઢની પરસાળમાં જવાય. ગઢમાં ગઢ જેવા દરબારગઢની એ પરસાળ.
એમાં તકિયાને અઢેલીને, સામે તલવાર રાખીને, ગાદી ઉપર દેખતાં જ જોરાવર અને ક્રોધી લાગે એ એક માણસ બેઠો હતે. એની બાજુમાં એક ઊંચ ને લાંબે ભાલે પડ્યો હતો.
એની ચામડી લાલ હતી. એની આંખો લાલ હતી. એના થોભિયાના વાળ લાલ હતા. એના ચહેરા ઉપરની કરડી રેખાઓ પણ અગનના દેરા જેવી લાલ હતી.
એ હતે રાતે રાયેલછેએના શરીરની ચામડી ને એના મનના રંગને કારણે લોકે એને રાતે કહેતા હતા. એ હતું કચ્છના આઠમા ભાગને ધણુરણી, કંથકોટને જામ રાયેલછે.
એની પાસે હાંફથી ઢગલા જેવા થઈને પડતા અરજણે ટૂટતા અવાજે કહ્યું : “બાવા !.કટક આવે છે !કટક..આવે છે!”
રાતે રાયલ જામ હ. એની નઠોર બરછટતાથી ક્ષણભર તે જણે દીવાલો પણ સ્તબ્ધ બની ગઈ. આસપાસ બેઠેલા કામદાર, મહેતા, મુનીમ પણ પલવાર કંપી ઊઠયા. હવામાં જાણે ક્ષણભર મૂંગી ભયંકરતા છાઈ રહી..
