________________
ચાવડો સંઘાર છાંટા પાણી સામે ચેતવ્યા હતા. આપણે એની ચેતવણી સાંભળી છે કે નહિ એની કસોટી કરવાને ચાવડાએ પોતે જ તે આ કર્યું ન હોય ? એ તે ચાવડા છે. ચાર આંખે લઈને ફરે છે... જરાક અણુસાર આવે ને ફલાંગ મારીને સામો ગાજનારો ચાવડે અમસ્તે ચૂપ ન રહે, હો ! એ હજી સુધી ચૂપ છે એમાં જ એણે કંઈકના ઘાટ મનમાં ઉતારી નાખ્યા હશે, હો ! એને ક્રોધ તે ભયંકર છે, પણ એની મશ્કરી તે એથીય વધારે ભયંકર છે!”
ચાવડાની આ બાજુ કોઈથી અજાણ ન હતી, એટલે બધા જ અસ્વસ્થતા ભરેલું મૌન જાળવી રહ્યા.
પણ જેમ જેમ વખત વીતતો ગયો તેમ તેમ એમને ચાવડાનું સદંતર મૌન વધારે ને વધારે અસ્વસ્થ બનાવવા માંડયું.
આખરે બે માણસે માંડમાંડ હામ ભીડીને ચાવડાના નેજા તરફ ગયા. ને એમણે ત્યાં જે જોયું એથી નર્યા અચરજથી ભીને ઊભા રહી ગયા. નર્યા વિસ્મયથી એમણે હાકલ મારી. એ સાંભળીને સંધાર વડેરાઓને આખો ડાયરો ત્યાં દોડતું આવ્યું. બધા જ આશ્ચયથી સ્તબ્ધ થઈને ઊભા.
ચાવડાને ને ત્યાં હો, ચાવડાનાં હથિયારે ત્યાં હતાં, ચાવડાની બિછાત ત્યાં હતી, એની સદા માનીતી ને ઘડીભર પણ એના અંગથી વેગળી નહિ પડતી એની તલવાર પણ ત્યાં હતી, પણું–
—પણ ત્યાં ચાવડો સંધાર ન હતું
