________________
.. પિર
પિરેટન
ભારદરિયે ભરોસમમાં તીર સમા પવનમાં રંગે ચડેલી હાથણની જેમ વહાણ સરકતું જતું હોય ને એકાએક પવન પડી જાય, વહાણ હાડોહાડમાંથી થરથરીને ઊભું રહી જાય ને મેરોવંઢાર કંપી ઊઠે એમ પિંજરિયાની એ બૂમ સાંભળીને ચાવડા સંઘાર હાડેહાડમાંથી પળવાર તે કંપી ઊઠયો..
સાધારણ રીતે તે વહાણવટાને નિયમ એવો કે પિંજરિ પિતાને સાદ ધીમે ધીમે ચડાવતે જાય. એની પહેલી બૂમ ખાલી સમાલની હોય, એટલે કે એને કાંઈક કહેવું છે એની ખાલી જાહેરાત હેય. એને બીજે સાદ દિશાને હેય, કઈ દિશામાંથી એની માહિતી આવે છે એની ખબર આપવાની હોય. ત્યાર પછીની એની ત્રીજી બૂમ એને આપવાની માહિતીના આરંભની હાયઃ એમ એ એક પછી એક સાદ ચઢાવતે જાય, ને નીચે ઊભેલાઓને ધીમે ધીમે પગલે પગલે તૈયાર કરતા જાય.
પરંતુ જ્યારે એને પહેલે જ સાદ ફાટી જાય, પહેલા જ સાદમાં એની આખીયે ગાથા સમાઈ જતી હોય, ત્યારે આવનાર જોખમ કાંઈ નાનું સૂનું નથી એમ સમજવું. ને સંઘારને તે દરિયામાંથી બીજું આવવાનું હોય પણ શું ? કાં શિકાર આવે ને કાં જોખમ આવે !
