________________
૧૦૦
જગતશાહે
રંગ પલટાવી નાખ્યો એના ઉપર પિતાની ખુશી જાહેર કરતા હતા.
જગડૂએ ચાવડા સંઘારને એકલે હાથે ઝાલ્ય એ વાતની બધાને ભારે નવાઈ હતી; ને આખી વાત સાંભળ્યા પછીયે એમનું અચરજ શમતું ન હતું.
માળું જરખ પણ ગજબનું નીકળ્યું, હે ! આ દુનિયામાં કોઈ ચીજ કે પ્રાણી નકામાં નથી, એને આ કેવો સચેટ પુરાવો !” જગા શેઠે કહ્યું.
હા, ભાઈ! જરખની તે સામે પણ ના જેવાય, તે પછી એની પાસે તે જવાય જ શાનું? જતાં જ બેભાન થઈ જવાય ! અમારો પૂને રબારી કહેતે હતું કે જરખની પાસે જતાં તે જે મરછા આવે ને, એમાં ને એમાં તે કંઈક માણસ મરી જાય છે! ભાઈ, આવું જાનવર આજ બિચારા ચાવડાને ભારે થઈ પડ્યું !'
એ તે ભાઈ, આખા કટકની વચમાં પેસવાની ને પસીને મારવાની આવડત જોઈએ, છાતી જોઈએ ! ને સેલ શેઠના જગની છાતી તો ભાઈ, ગજબની નીકળી!” ત્રિભુવન ઠક્કરે કહ્યું.
ત્રિભુવન ઠકકર પતે છાતીવાળા માણસ. એ જ્યારે કેઈની હામનાં વખાણ કરે ત્યારે એ વખાણ કરવા જોગ જ હોય !
ને સંધના આગેવાને, મોવડીઓ પિતાના દીકરા જગડૂનાં કઈ વાતમાં વખાણ કરે એ દિવસ જ સેલ શેઠે કદી કો ન હતો. આજ એ સાચેસાચ ધન્યતા અનુભવતા હતા.
આગેવાને વીખરાયા, કેમ કે પરગામના-માંડુગઢના ગેરને લઈને પરભુ ગોર આવી પહોંચ્યા હતા. માંડુગઢના અમરાશાનું નામ બધાએ સાંભળ્યું હતું. ભાઈ ભાઈના ઝઘડાઓમાં, સામંત સામંત વચ્ચેના ઝઘડામાં, તુરુષ્ક સુરત્રાણની ચઢાઈ એની વચમાં માળવામાં પોતાના
