________________
ભાઈબંધા
પાતાના પિતા સાલ શેઠ અને એમના મુનીમ જયભાઈ ને
વાત કરતાં મૂકીને લાગ મળતાં જ જગડૂ ત્યાંથી નાઠા.
એ એ પગથિયાં સામટા દાદર ઊતરતાં એ અંદરના એરડામાં ઊતર્યાં. છેલ્લે પગથિયે એણે કૂદકા માર્યાં, ને બરાબર એ વખતે બારણામાંથી પેસતી એની માતા લક્ષ્મી સાથે એ સીધેા અથડાયા.
‘ મર મૂઆ ! ' માએ કહ્યું, ‘જરાક આંખ તેા ઉઘાડી રાખ, આમ વાંદરાની જેમ ઠેકાઠેક કરે છે તે! માથું ભાંગી નાખ્યું, જોતા નથી ? '
:
મા ! તને વાગ્યું ? મને તો એમ કે એરડામાં કાઈ નથી ! ” ‘તને તે। એમ પણ લાગે તે। નવાઈ નહીં કે આખા ઘરમાં તારા સિવાય ખીજુ કાઈ જ નથી !'
ના...ના...ના...મા !...તને વાગ્યું નથી ને ?...ના...ના હું જાઉં છું. '
ફરી પાછા કૂદકા મારીને દોડીને જતા જગડૂને એની માએ હાથ ઝાલીને રાકો : તે આમ કાં ક્રૂડી ભરવા જતા હૈ। એમ જાય છે ? ધરમાં તે તારે જીવ ટકતા જ નથી ! કયાં જવું છે. અત્યારે ? ’
ના...બા.. મારે...કામે જવું છે. જરૂરી કામ છે; હમણાં પાછે
6
6
