________________
ભાઈબંધ
४७
ભલેને થોડો વખત રખડે. પણ જ્યારે નવાણુના ધક્કા લાગશે ત્યારે ખાવાનાં ધાન પણ નહિ ભાવે તે રખડવાનું તો સૂઝશે જ ક્યાંથી? –જગડૂના રખડૂપણાની વાત પોતે છાનામાના કે અજાણતાં સાંભળી હાય એમ જયકાકાએ ઘણાયને આવો જવાબ આપેલ. કંઈક વાર જગડુના બાપને પણ એમણે આ જવાબ આપેલ. આવા સહૃદય અને કિશોર માનસના પાકટ કાકા પણ આજ કેમ ફરી બેઠા ?
ઘણીવાર જયભાઈ કાકા કહેતા કે વાણિયાને દીકરે એક ને એક બે થાય એ સમજે તે ફાવે; બાકી બધા ફીફાં ખાંડે. તે એક વાત તે આ કે આજે જયભાઈ કાકા ઘરે કેમ આવ્યા? ને પેઢીના કોઈ ગુપ્ત કામે આવ્યા હોય તે આ વાત આજે આમ કેમ કરી ?
એની બા પણ આજ આમ ગંભીર કેમ થઈ ગઈ? છેક આપઘાતની વાત કરવા સુધી એ કેમ ગઈ ? તે શું આ ભાઈબંધી માને આપઘાત કરાવે એવી છે ? શા માટે ? પિતે શેઠિયાને દીકરો છે ને આ બાપડા ગરીબ છે એટલે ? એટલા માટે કાંઈ મા આવી વાત કરે ?
–જગડ્રના મનમાં આવી આવી ગડમથલ ચાલી રહી; અને એણે એના ભાઈબંધને મળવાના આનંદને ફેકે કરી દીધા.
એકાએક જગડૂને માના બોલ યાદ આવ્યા. જાણે આખી વાતચીત અત્યારે જ થતી હોય એવા ભણકારા એના મનમાં ઊઠ્યા.
હું હવે એક ને એક બે જેવી વાત એને સમજાઈ ગઈ : વાત એની સગાઈની થતી લાગે છે......તે શું પિતાને ઘેર પત્ની આવે તે આ ભાઈબંધે છોડવાના ? શું એ પત્ની આ ભાઈબંધની ગરજ સારશે ?
ત્યાં કોઈએ વાંસા ઉપર ધપે માર્યો. ચમકીને એણે ઊંચું જોયુંઃ ઓત્તારી ! આ તે પોતે વિચારમાં ને વિચારમાં રફાલેશ્વર સુધી
