________________
ભાઈબંધે
૫૯
સરસું ઘસાય એમ લાંબી લાંબી ફલાંગે દેડતી આવતી સાંઢણી દેખાઈ –જાણે પવનવેગી ન હોય એવી !
ચારે જણ એ સાંઢણુ સામે જોઈ રહ્યા.
“અરે, આ તો ઉધે નેતિયાર ! ” સાંઢણીનું આખું અંગ ધૂળથી ખરડાઈ ગયું હતું. એને મોઢે ફણ ઊડતાં હતાં. ભાઈબંધો પાસેથી સાંઢણી પસાર થઈ ત્યારે સાંઢણસવારે બૂમ પાડીઃ “ભાગે !.... ભાગે...છોકરાઓ !.....ગઢમાં ભાગો !..ચાવડો સંધાર કંથકોટ ભાંગવા આવે છે...ભાગે !... ભાગો !...ભાગીને ઝટ પોતપોતાના ઘરભેગા થઈ જાઓ ! આ તો જીવતે કાળ આવે છે, કાળ !'
