________________
અને છેલ્લે સાચા સુખની વ્યાખ્યા અને તેને પામવાના ઉપાય બતાવીને છવીસમું પ્રકરણ પૂરું કરવામાં આવ્યું છે.
વિશ્વમાત્રના ભવ્યાત્માઓને આસ્તિક અને અંતે ધાર્મિક બનાવવા માટે લેખકશ્રીએ આ ગ્રન્થ લખવાનો જે ભગીરથ પુરૂષાર્થ કર્યો છે. તેમના સહુ તેનાથી રાણી બની ધૂકયા છે. આ ઋણભારમાંથી મુકત થવાને એક જ ઊપાય છે કે, તેઓશ્રીએ ફરમાવેલા આસ્તિક્તા નામના પદાર્થને આત્મસાત કરો અને પછી તરત ધાર્મિકતાના પથ ઉપર ડગ માંડી દેવા.
આવા અદ્ભુત ગ્રંથરતનનો આજના યુગમાં ભારેમાં ભારે પ્રસાર કરવાની તાતી જરૂરીઆત છે. એ માટે ભક્તવર્ગે પિતાનું વિશિષ્ટ આદાય દાખવવું જરૂરી છે. જે તેઓ તેવું ઔદાર્ય દાખવશે તે આ એ ગ્રંથ છે જે અનેક ભવ્યાત્માઓના-ખાસ કરીને તર્ક કે બુદ્ધિથી જ વાતે કરવાને ટેવાએલા યુવાનો અને યુવતીઓના જીવનમાં આશ્ચર્યજનક પરિવર્તન લાવવાનું કામ કરશે.
વર્તમાન જૈન સંઘ માટે આના કરતાં વધુ રૂડું બીજુ શું હોઈ શકે?
જિનાજ્ઞાવિરુષ્ય કોઈ પણ લખાયું હોય તો અંતઃ કરણથી ક્ષમાયાચના સાથે વિરમું છું. ભાયખાલા મુંબઈ ૨૭] વિ. સં. ૨૦૩૪,
ગુરૂપાદપઘરેણું મુનિ ચન્દ્રશેખરવિજયજી
ભાદરવા વદ દસમ
