________________
વિચાઈ આ. કુંભ
કુંભારિયાજી
૨૯ સમય સં. ૧૪૫–૧૫૧૫ છે, તે પછી એટલે સં. ૧૮૭૫ના ત્યાંના લેખમાં પણ આનું નામ આરાસણું જ આપ્યું છે. એટલે કુંભારિયાજીને ગમે તે અર્થ થતો હોય, પણ તેનું, નામ કુંભારાણાના નામ ઉપરથી પડેલું નથી જ. આ ઉપરથી આ નગરીની જાહોજલાલી સં. ૧૯૭૫ સુધી રહી હશે અને એ પછી જ આ જૂના નગરને વિનાશ થયે હશે, એમ લાગે છે. મુંડકું વગેરે
અંબાજીથી કુંભારિયાજી આવતાં માણસ દીઠ બે પિસા અંબાજીમાં ચોકીના આપવા પડે છે. કુંભારિયાજી માટે માતાજીથી ન મજૂર લેવો પડે છે, કેમકે ખરાડીથી લીધેલા માણસને અંબાજીથી આગળ જવા દેતા નથી. મેટર, ગાડી વગેરે સાધને પણ ભાડાથી મળી શકે છે.
અહીંથી કેટેશ્વર મહાદેવનું મંદિર લગભગ ૨ ગાઉ દર છે. મંદિર પહાડની ગુફામાં છે. એ જ પહાડના ઊંચા શિખરમાંથી સરસ્વતી નદી વહે છે. આસપાસની રમણીય ઘાડી ઝાડી અને કુદરતી દશ્ય વડે માનવીના ભાવ કવિતામય બની જાય છે. અંબાજીથી કોટેશ્વર મટર જાય છે.
અહીંથી અંબાજી થઈને પાછા ખરાડી આવ્યા.
લીધેલા
૪. માનપુર. ખરાડીથી વાયવ્ય ખૂણામાં ૧ માઈલ ઉપર “માનપુર” નામનું ગામ આવે છે. આ ગામ રખીકિશનના
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
