________________
૧૪
અબુદાચલ પ્રદક્ષિણા કતરેલા છે. મંદિરને ઘાટ અને આકૃતિ પણ જૈનમંદિરના જેવી જ છે. ઉપર જણાવેલી પિળનો એક ગોખલા, ઉપર પાટિયાને બદલે એક પથ્થર ચણેલો છે. તે નકશીદાર સફેદ પથ્થર તીર્થકર ભગવાનના પરિકરની ગાદીને છે. તેના ઉપર વિ. સં. ૧૨૩૫ ના વૈશાખ સુદિ ૩ ને લેખ છે. તેમાં ૪ x x શ્રાવકે શ્રી શીતળનાથ. ભગવાનની મૂર્તિ ભરાવ્યાનું અને તેની પ્રતિષ્ઠા કરાવ્યાનું લખ્યું છે. ભાગ્યવશાત્ આ લેખવાળે ભાગ આગળ રહી. ગયેલ હોવાથી માત્ર ૮-૧૦ અક્ષરે સિવાય બધો ભાગ સાબૂત રહી ગયો છે. ગયેલા અક્ષરે ઈરાદાપૂર્વક ઘસી નાંખ્યા હોય એમ જણાય છે. જે લેખવાળી બાજુ ભીંતમાં ચણાઈ ગઈ હોત તે આ લેખને પત્તો લાગી શક્તા નહીં. આ પરિકરની ગાદીને પથ્થર નાનો હોવાથી મૂળ નાની ગાદી નહિ પણ બાજુની મૂર્તિ કે ગેખલામાંની મૂર્તિની ગાદીને હશે એમ લાગે છે. આ ગાદીના લેખ ઉપરથી સ્પષ્ટ જણાઈ આવે છે કે, આ જૈનમંદિર વિસં. ૧૨૩૪માં અથવા તે પહેલાં બનેલું હતું. અહીંના લોકો કહે છે કે
મહમ્મદ બેગડાએ આ મંદિર તેડી નાખેલું ત્યારથી ઘણું વર્ષો સુધી આ મંદિર ખંડિત અવસ્થામાં પડી રહ્યું હતું. બાદ વિસં. ૧૯ર માં ગામના વૈષ્ણ–હિંદુ લોકેએ આ મંદિરના ઉપરના પડી ગયેલા ભાગને ઠીક કરાવી, ટેથી ઉપરની ડી ડી ભીંતે ચણવી, ઈંટે અને ચૂનાથી ઘુમ્મટ કરાવી લઈ તેમાં શ્રીરઘુનાથજીની મૂર્તિ બેસાડી દીધી છે. ત્યારથી આ મંદિર તેમના કબજામાં ગયું છે. ”
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
