________________
અડાર
પાશાળ કહે છે. તેમાં કેટલાંક વર્ષોથી મડાહડગીય શ્રીચકેશ્વરસૂરિ સ’તાનીય ગૃહસ્થાશ્રમી ઘરમારી મહાત્મા (કુલગુરુ) મેઘજી ભટ્ટારક રહેતા હતા. તેથી છેલ્લાં થાડાંક વર્ષોથી આ મદિરના વહીવટ તેઓ કરતા હતા. કેાઈ વખત તેને મડારના શ્રાવકા સાથે ઝગડા થતાં તેણે મંદિરને તાળાં લગાવી દીધાં. કાઈ પણ શ્રાવક—શ્રાવિકાને અંદર જવા કે દર્શન-પૂજન કરવા દેતા નહીં. એ અરસામાં મડારના પચાએ ભેગા મળીને જબરજસ્તીથી તે દિર ઉઘડાવવાને વિચાર કરી તે મહાત્મા પાસે જઈ મંદિરની કૂંચી માગી. મહાત્માએ નારાજ થઈ આવેશમાં આવી ગાળા દેતાં દેતાં કૂંચી ફેકી પણ ભાવી ઊલટું જ હાવાથી તે કૂંચી હાથમાં લેનાર શ્રાવક એ જ વખતે અકસ્માત્ બિમાર થયા અને એ કલાકમાં મરી ગયા. ખસ, લેાકેાને વહેમ પડચો કે મહાત્માએ મૂડ મારીને તેને મારી નાખ્યા. કૂંચી ત્યાં ને ત્યાં રહી. મંદિર કાઇ એ ખેાલ્યું નહિ. પછી કેને ગરજ પડી છે કે માથું કારે મૂકીને મંદિર ઉઘાડવા જાય! એ વાતને આજકાલ કરતાં ૪૫ વર્ષો વીતી ગયાં. વચ્ચે થાડા ઘેાડા પ્રયત્ના થયેલા પણ કાર્યસિદ્ધિ મળી નહિ. આખર તેના ઉદયકાળ આવ્યા. શા. ધરમ દ્રુજી તારાચંદજી તથા શા. જુવાનમલજી વકીલ વગેરે પોંચોએ માત્ર એ દિવસના પ્રયત્નથી રાજની મદદ લઈ પર્યુષણાના પધરને દિવસે તાળાં ઉઘડાવી નાખ્યાં અને દિર તથા પાશાળના કમો લીધેા. મંદિરમાં પૂજા શરૂ થઈ. આ મંદિરના ભગવાનનાં ૪૫ વર્ષે અહીંના શ્રાવકાને દર્શન થયાં. આ મંદિરની બધી મૂર્તિએ એ મહાત્માએ ઉત્થાપિત—અસ્થિર કરી નાખેલી. કાઉઞગિયા પણ પાસણ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
