________________
વિશદાર્થ સાહત-લોક ૬ માયાત્યાગ [ ૧૫ ] યમાં માયા રાખી પિતે આચરેલા જીવનભરના તપ-ત્યાગના ફળની જે ઈચ્છા રાખે છે તે તો “ઢોનાર્ક સમાહા, કદ: પર ચિચાાતિ” સમજ્યા ! માયાનો મહિમા ! “સાધ્વી લખમણું તપ નવિ ફળીયું, દંભ ને નવિ મનને ભવિયા! તાપદને પૂછજે” લક્ષ્મણ નામના સાધ્વી થઈ ગયા. સંયમ પરાયણ, તેમનાં જીવનમાં એક દિ' શલ્ય પ્રવેશ કર્યો પક્ષી યુગલને દેખી મનમાં વિક૯૫ જાળ ઉત્પન્ન થઈ, દોષ સમજાયે, ગુરુ પાસે પ્રાયશ્ચિત્ત લેવા ગયા, માયા રાખીને આલેરાના લીધી, ખૂબ તપશ્ચર્યા કરી પણ પરિણામ વિપરીત જ આવ્યું.
રુકમીને જુઓ, એનું પણ કર્યું કારવ્યું માયાએ ધૂળમાં મેળવી દીધું. રુકમી એ સ્ત્રી હતી–રાજપુત્રી હિતી, આજીવન શીલધારી રહી હતી, તેના પિતાને પુત્ર ન હોવાથી તે રુકમીને જ રાજ્યાસને સ્થાપના કરી હતી, રાજ્યનું શાસન સુંદર રીતે કરતી હતી, એકદા રુકમી દરબાર ભરીને બેઠી હતી, બહારથી કઈ સાર્થવાહ તેના રાજ્યમાં આવ્યો, સભામાં બેઠે, તે ખૂબ રૂપવાન હતો, તેની ઉપર ખરાબ દષ્ટિથી જોયું, ત્યારપછી રુકમીએ પછીની અવસ્થામાં સંયમ સ્વીકાર્યું. એગ્ય ગુરુમહારાજ પાસે ભવની આલેયણા લીધી. તેમાં જીવનભરમાં જે કંઈ પાપ–દેષ સેવ્યા હતા તે બધાયે ગુરુમહારાજ પાસે સરળભાવે પ્રગટ કર્યા. પણ, તે દિવસે તે સાર્થવાહની સામે જે દષ્ટિ કરીને મનમાં દુષ્ટ ભાવનું પૂર આવ્યું હતું તે વાત ન કરી. કારણ કે માયાએ તેને માનહાનિને ભય દેખાડે. ત્યારપછી સર્વ
