________________
વિશદાર્થ સહિત–લેક ૧૦ ગ્રાણેન્દ્રિયનિધિ [ ૩૫ ] નામકર્મ બાંધ્યું ને કાળક્રમે મરીને રાજગૃહી નગરીમાં એક વેશ્યાને ત્યાં ઉત્પન્ન થઈ. ગર્ભમાંથી જ તે માતાને ખૂબ પીડા કરવા લાગી તે ગર્ભનો નાશ કરવાને વેશ્યાએ ખૂબ પ્રયત્ન કર્યો પણ તે નાશ ન પામે. જેમ કેઈ ગટરનું દ્વાર ઊઘડે ને દુર્ગધ વછૂટે તેમ આ બાળકને જન્મ થયો ને દુર્ગધ-અસહ્ય દુર્ગન્ધ–વછૂટી. વેશ્યાએ રસ્તાની એકબાજુ તેને ફેંકી દીધી ને ચાલી ગઈ. એ અવસરે ત્યાં પરમાત્મા મહાવીરસ્વામીજી સમવસર્યા હતા. પરમાત્માના દર્શને મહારાજા શ્રેણીક પધારતા હતા, ત્યારે તેમનાં સિનિકે રસ્તામાં આ છોકરીની દુર્ગધેથી નાકે કપડું દાબીને વાતે કરતા ચાલતા હતા. મહારાજા શ્રેણકે જોયું ને કર્મના પરિણામને વિચાર કરતાં સમેસરણમાં આવ્યા. વન્દન કરીને પ્રભુને આની વાત પૂછી. પ્રભુએ બધું સમજાવ્યું. રાજાએ પૂછયું કે- “હવે આનું શું થશે?” પ્રભુએ કહ્યું કે–“તેનું તે કર્મ હવે ભગવાઈ ગયું છે ને હવે મુનિને દાન દીધું હતું–તેથી શુભ કર્મને તેને ઉદય થયો છે. તે કારણે તેનું શરીર અત્યન્ત સુગન્ધી થયું છે. ભવિષ્યમાં તે તારી રાણી થશે ને તારી પીઠ પર સવારી કરશે.” પછી રાજા નગરમાં પાછો ફર્યો. બાળાને બધાએ જોઈ, જ્યાંથી ખૂબ દુર્ગન્ય આવતી હતી ત્યાંથી જ કમળ જેવી સુગન્ધ આવવા લાગી. છે ને કર્મની વિચિત્રતા ! એક ગોવાળે આવી સુન્દર બાળાને જોઈને તે પિતાને ઘેર લઈ ગયે. ઉછેરીને મોટી કરી. શ્રેણુક રાજાએ તે જોઈને તેના પર મોહ જાગ્યું. તેની માંગણી કરી, લગ્ન કર્યા ને રાણી બનાવી. એક વખત રાજારાણુ બાજી
