________________
[ ૧૨૨ ]
આત્મબોધરસાયનમ ગુણધરના મનમાં ચોરી કરવી નહિં એવી ભાવના જાગી. તેને ગુરુ મહારાજ પાસે ચોરી નહિ કરવાને ને કેઈની પણ વસ્તુ તેને પૂછ્યા વિના કે તેના આવ્યા વિના નહિં લેવાને નિયમ લીધે, પ્રતિજ્ઞા કરી.
એકદા ગુણધર ધન કમાવવા માટે મોટા સાર્થની સાથે દેશાન્તર ગયે. ત્યાં રસ્તામાં પિતાને અશ્વ અશિક્ષિત ને વેગવાળો હોવાથી પિતે સાર્થથી વિખૂટો પડી ગયો. જંગલમાં એકાકી તે જતો હતો તેવામાં રસ્તા ઉપર એક મણિખચિત બહુમૂલ્ય હાર , પણ પોતે ચોરી ન કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી છે. એટલે તેણે તે હારને તૃતુલ્ય સમજીને ન લીધે અને અશ્વ આગળ ચલાવ્યું. થોડું આગળ ગયે ત્યાં ઘોડાની ખરીથી જમીનમાં ખાડા પડી ગયા ને ત્યાં સોનામહોરથી ભરેલો એક ઘડો જે આજુબાજુ સાવ નિર્જન પ્રદેશ હતો, ક્યાંયે માનવને પદરવ પણ સંભળાતે નહોતે. આવા સંયોગોમાં આવું અઢળક ધન તેને મળતું હતું પણ તે વ્રત પાલનમાં દૃઢ ને નિશ્ચળ રહ્યો. તેને પણ માટીનું ઢેકું ગણીને આગળ વધે.
બપોર થયા હતા. ઘોડાને સવારથી ચાલવાના કારણે ખૂબ થાક લાગ્યું હતું. તે અચાનક મૂચ્છ ખાઈને જમીન ઉપર પડ્યો. સાર્થવાહે વિચાર કર્યો કે અહિં જંગલમાં મારા ઘોડાને કેઈ સાર કરે તે તેને હું મારું સઘળું આપું. તેવામાં ગુણધરને ખૂબ તરસ લાગી. તે ચારે બાજુ જોવા લાગે. પાણી શોધવા લાગ્યું. ત્યાં એક વૃક્ષ ને એક પાંજરું
