________________
[ ૪૮ ]
આત્મધરસાયનમ પત્નીને આપવા એમ વિચાર કર્યો. આ બાજુ પત્નીનાં મનમાં ઘણા મનોરથના મહેલ બની ચૂક્યા હતા. મારા પિતાના ઘરેથી ઘણું ઘણું લાવશે. હવે આપણે વિતરૂ નહી કરવું પડે. આવા આવા તે ઘણાએ આશા મહેલે બાંધ્યા હતા તેણે. આ બાજુ ગુણસાર તે પાંચીકાને જેળીમાં મૂકીને ઘર ભણી ચાલી નીકળ્યો. ઘર નજીક આવ્યું. સ્ત્રીએ દૂરથી સ્વામીને માથે પિટલી ઉપાડીને આવતા જોયા. તેને તે પિતે કપેલા વિચારને પુષ્ટિ મળતી લાગી. મનમાં હર્ષ માતો ન હતો. હર્ષઘેલી તે બહાર આવી. પતિને આવતાં જોયા. હાથમાં થેલી લઈ લીધી. ગુણસારને થતું હતું કે હું શું કહીશ! તેની પત્નીએ તે બાજુમાંથી ઉછીનું પાછીનું લાવીને સુન્દર સુન્દર રસવંતી રસોઈ બનાવી. ગુણસાર આવ્યું. હાથ-પગ જોઈને જમવા બેઠે. પત્નીએ એક પછી એક બધી વાત પૂછવા માંડી. મારા પિતાજીએ શું આપ્યું ? ત્યારે ગુણસારે કહ્યું: બહાર પિટલી મૂકી છે. પછીથી નિરાતે જોઈશું. ઘણું આગ્રહ બાદ તેની ધીરજ ન રહી. આખરે તે થેલી તેને જોવા લીધી. તેમાંથી તે ખરેખર રત્ન જ નીકળ્યાં. ત્યાં પત્ની બલી, કે મેં નો'તુ કહ્યું કે મારા પિતાને ત્યાં જાવ તે ઘણું ધન આપશે ! ગુણસારે વાત સાંભળી. તેને તે માન્યામાં જ નથી આવતું. તે તે જાણતું હતું કે મેં પોતે નદી કિનારે પાંચીકા થેલીમાં ભર્યા છે. રંગીન પાંચીકા હશે એટલે તેને રત્ન માનતી હશે! પણ જ્યારે પિતે સાક્ષાત્ જ્યારે જોયા ત્યારે ખરેખર આશ્ચર્યઉદધિમાં ગરકાવ થઈ ગયે, અને મને મન માનવા લાગ્યું કે, જરૂર આ તે મહાન તપસ્વી
