________________
વિશદાર્થ સહિત- ક ૧૪ શિયલ
[ પ૫ ] એકાન્તમાં રાણીએ તેને હાવભાવથી વિકારની ચેષ્ટા કરી પણ સુદર્શન નિચેષ્ટ જ રહ્યો. પછી અભયાએ એક પછી એક તેને રાળાવવાના ઉપાય હીરાને ભાંગવા માટે ચપુ કે બરછીના ઘાની જેમ અજમાવવા માંડયા. પણ તેથી તે ગમે તેવા પવનથી પર્વત ડગે નહિં તેમ જરાયે ચળે નહિ. અભયાનું એક શસ કારગત ન નીવડયું. અભયા હારી. તેણે આખરે તેની ઉપર આળ ચઢાવ્યું. ચાકીદારે ભેળા થઈ ગયા. તે કહેવા લાગી કે “સુદર્શન મારૂં શીલ લૂંટવા અહિં લાગ જોઈને આવ્યા છે.”
સિપાઈઓ આવ્યા. રાજાને વાત કરી. રાજાએ તેને પકડી મંગાવ્યું. ઘણું પૂછ્યું, પણ રાણી ઉપરની દયાથી સુદર્શને મૌન ધારણ કર્યું. ન બોલવાથી તેને જ ગુનેગાર માની રાજાએ સિપાઈઓને કહ્યું, કે આને આખા નગરમાં ફેરવી શૂળી પર ચડાવી દ્યો. એટલે સિપાઈઓ તેને નગરમાં ફેરવવા લાગ્યા. તે વેળા મનોરમા આ જોઈને મારા પતિ પરનું કલંક ન ઉતરે ત્યાં સુધી ઘરત્યમાં રહી. નગરમાં ફેરવીને તેને શૂળી પર લઈ ગયા. જ્યાં સુદર્શનને શૂળી પર ચઢાવે છે ત્યાં તે તેના શિયલના પ્રભાવે તે શૂળી શૂળી ન રહેતા સોનાનું સિંહાસન થઈ ગયું પછી સિપાઈઓએ તેના ગળા પર તરવારનો ઘા કર્યો ત્યાં તો તે સુવર્ણ ને હાર થઈ ગયે. પછી કાન પર ઘા કર્યો ત્યાં કુંડલ થઈ ગયા. અનુક્રમે
જ્યાં ઘા કરે ત્યાં તે ઘા આભૂષણરૂપે પરિણમે. આ બધો સુદર્શનના ત્રિકરણ શુદ્ધ શિયલને પ્રભાવ હતો. તેનાથી
