________________
[ ૭૦ ]
આત્મધરસાયનમ કે ઈ મેળ હોય એવો ભાવ તેનાં અન્તરમાં થયું. તેણે મનમાં સંકલ્પ કર્યો કે “મારે વિવાહ થાય તો આ નટકન્યા સાથે જ, નહિં તે હું અગ્નિમાં પ્રવેશ કરીશ.” તે ઘરે આવ્યો પણ મન તે નટડીમાં જ હતું.
માતા-પિતાએ ગ્ય સમયે ઈલાપુત્રના વિવાહની વાત કાઢી ત્યારે તેણે પિતાની હકીકત જણાવી દીધી. માતપિતાએ ખૂબ ખૂબ સમજાવ્યું પણ તેનું મન એકનું બે થયું નહિં અને તે ઘરને માત-પિતાને છેડીને નટપરિવાર પાસે પહોંચી ગયે.
ઈલાપુત્રે તે પિતાની મેળે જ શરમ રાખ્યા વગર તે નટેના મુખ્ય નટ પાસે જઈને પુષ્કળ ધન આપવા સાથે તે રૂપવતી કન્યાની માંગણી કરી. નટ તો આ સાંભળીને આશ્ચર્યમાં પડી ગયે. તેણે ઈલાપુત્રને કહ્યું કે “આ નટકન્યા તે અમારું અક્ષય ધન છે. અમારા સર્વના જીવનને આધાર એની ઉપર છે. તેને સોદો કાંઈ પૈસાથી થાય નહિં. ” “તે તમે કહે તેમ કરું' એમ જ્યારે ઈલાચીએ કહ્યું ત્યારે નટે જણાવ્યું છે કે “તમે જે નટવિદ્યામાં પારંગત બને અને બેન્નાતટ નગરના રાજાની પરીક્ષામાં પ્રથમ શ્રેણીમાં ઉત્તીર્ણ થઈ પારિતોષિક મેળવે તે નટકન્યા મળે.” સાંભળીને ઈલાચી તૈિયાર થઈ ગયે ને નટવિદ્યાનું શિક્ષણ શરૂ કરી દીધું. નેહને દુષ્કર કાંઈ નથી ને દૂર પણ કાંઈ નથી. તે સમયે બેન્નાતટને રાજા આ વિદ્યાને નિષ્ણાત ગણાતો હતો. દર વર્ષે તેની અધ્યક્ષતામાં નૃત્યકળાની પરીક્ષા લેવાતી હતી
