________________
[ ૧૧૦ ]
આત્મધરસાયનમ
લેખ આપ્યા. સાગરના પુત્ર સમુદ્રદત્તે લેખ વાંચ્યા ને જોષી. એને ખેલાવ્યા ને વિષાના લગ્ન માટે મુહૂત પૂછ્યું. ટિપણું જોઇ જોષીએએ કહ્યું કે આજ સાંજનું સારામાં સારૂં' મુહૂ છે પછી આખા વર્ષમાં આવું મુહૂત નથી આવતું. આન દિત થયેલા સમુદ્રદત્ત ખૂબ ઉમંગથી તે બન્નેના–દામન્નક ને વિષાના વિવાહ કર્યાં.
આ બાજુ સાગર શેઠ ગેાકુળથી પાછા વળ્યા ત્યારે રસ્તામાં સાંભળ્યુ કે તમારી પુત્રીનેા વિવાહ મહેાત્સવ ખૂબ જ સુન્દર થયા. સાંભળીને સાગરને ખૂબ ખેદ થયા. મનમાં વિચાર્યું" બીજું' ને વિધિએ કર્યુ* ખીશું. જમને ત્યાં મેકલવાના હતા તે જમાઈ બની ગયા. પુણ્ય પાંસયુ” હોય ત્યાં અવળુ પણ સવળું થાય છે. હજુ પણ ખદ્ગિલને કહીને તેના વધ કરાવું. ભલે મારી પુત્રી દુ:ખી થાય. સ્વાર્થ અને દ્વેષ શું શું પાપાચરણ નથી કરાવતા ! સાગર ખદ્ગિલને ત્યાં ગયા ને ક્રાધના આવેશથી કહેવા લાગ્યા કે તે પેલાને કેમ ન માર્યાં, તું મને ઠગી ગયા. ખડૂગિલે કહ્યું કે “ કયાં છે તે મને ખતાવા અત્યારે પણ તેના વધ કરી તમારી ઈચ્છા પૂરી કરૂં. ” શેઠે તેને મારવાના સંકેત ને સ્થળ જણાવ્યું. શેઠ ઘરે આવીને નવા વરવધૂને કહેવા લાગ્યા કે ‘હજુ સુધી તમે માતાના મંદિરે દર્શન કરવા નથી ગયા. જેના રુડા પ્રતાપે તમારા વિવાહ થયો છે. લે આ પૂજાની પાટલી ને જાવ માતાના મંદિરે.’ આમ કહીને શેઠ ચાલ્યા ગયા. દામત્રક ને વિષા તૈયાર થઇને માતાના મંદિરે જવા નીકળ્યા. તે
,,
