________________
[૬૦ ]
આત્મએ ધરસાયનમ,
ને
ધન્યકુમારે પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરી. ધન્યકુમાર મટી ધન્નાઅણુ-, ગાર બન્યા. સંયમ સ્વીકાર્યાં, ખાદ તરત જ ભગવાન પાસે તેઓએ પેાતાની ખૂબ સુન્દર ભાવના પ્રગટ કરી, કે “મારે, આજથી માંડી યાવજ્જીવ, સુધી ચાવિહારા છઠ્ઠુ કરવા ને પારણે આયંબિલ કરવું. ” ભગવાને પણ તેની ભાવના દૃઢ જાણી આજ્ઞા આપી. તે પ્રમાણે હરરાજ ચાવિહારા પારણે આયખિલ એમ કરે છે. કમળ જેવી સુકેામળ કાયા પરથી મેાહુ ને મમત્વના ત્યાગ કરીઆત્માને અત્યન્ત ઉજવલ અનાવતા તપને સયમંથી આત્માને ભાવિત કરતાં વિચરે છે. એક છઠ્ઠ કરવા ને પારણે આયંબિલ અને તે આયંબિલ પણ કેવું ! કે જે ‘અન્ન ઉપર માખી પણ એસવાનું મન ન કરે તેવુ... નિરસ; અન્ન ગામમાં ઘરોઘર ફરીને શુદ્ધ ગવેાપૂર્વક કોઈવાર એકવાર પાણી મળે તેા કોઇવાર એકલા ભાત મળે તેાયે મનના એક પ્રદેશમાંય જરીએ અસમાધિભાવ નહિં; કેવલ શરીરને સામાન્ય ટેકા આપવા એટલું જ. સર્પ જેમ પેાતાના બિલદરમાં પેસી જાય. બાજુની જમીનને જરી પણ સ્પર્શી ન કરે તેમ જરાયે સ્વાદ લીધા વગર આહારને ઉદરમાં જવા દે. કહેા ! કેટલી હદના રસના વિજય ! આવું હાય ત્યાં કઇ સિદ્ધિ ખાકી રહે ? ન જ રહે.
ભગ
એકવાર મગધસમ્રાટ્ શ્રેણિક પરમાત્મા મહાવીરસ્વામીને વંદન કરવા અવ્યા ને વન્દન કરી પ્રમુને પૂછ્યુ કે “ વન્! આપના આટલા બધા શિષ્યેામાં ઉત્કૃષ્ટ તપસ્વી કાણુ છે!” ત્યારે ભગવાન્ શ્રી વર્ધમાનસ્વામીએ પેાતાના શ્રીમુખે કહ્યું
1
