________________ સ્નેહલગ્ન. 32, ચાહડે તરતજ જવાબ આપે. “જી; આપ આવી પહોંચ્યા ? કામ સફળ થયું ?" હા, ભગવાન સોમનાથની કૃપાથી મારું કામ સફળ થયું છે અને હવે હું ત્વરાથી પાટણ તરફ જઉં છું; પરંતુ પાછળ સાંગણ અને તેના ઘોડેસ્વારે આવે છે, માટે તમે તેને રોકી રાખવાનો પ્રયત્ન કરજે. “બહુ સારૂ; આપ જલ્દી ઘડાને દેડાવી જાઓ.” ચાહડે કહ્યું અને તે સાંભળતાં જ વિરધવળે તરતજ ઘડાને દેડાવી મૂકે. વિરધવલના ગ્રામન પછી બીજી જ પળે સાંગણ તેના ઘોડેસ્વારે સાથે ત્યાં આવી પહોંચ્યો. તેણે ગાઢ અંધકારમાં વિદ્યુતની પેઠે ચળકતી તલવારે જઈને પોતાના સાથીઓને કહ્યું. “નિશાચરે અહીંજ ઉભા છે; તેમને પકડે કિવા મારે; પરંતુ એક પણને છટકવા દેશે નહિ.” તરતજ તલવારોનો ખણખણાટ થયો અને ઝપાઝપી ચાલી રહી. તારાઓના આછા પ્રકાશમાં પિતાના સાથીઓને છેડા ઉપસ્થી પડતાં જેને સાંગણ કોધથી બેલી ઉઠશે. “પણ વિરધવલ કયાં છે ? તે કેમ મારી સામે આવીને ઉભો રહેતો નથી ? મારે તેનું જ કામ છે. મારી તલવારને સ્વાદ ચખાડે છે.” તે તે અત્યારે પાટણ પહોંચી જવા આવ્યા હશે, એટલે તમારી તલવારને સ્વાદ તેમને ચખાડો, તે પહેલાં તમે જ મારી તલવારને સ્વાદ ચાખી જુઓ.” એમ કહીને ચાહડે આવી સાંગણનાં મસ્તક ઉપર પોતાની તલવાર ઉગામી. સાંગણ સાવધજ હતો. તેણે ચાહડના ઘાને ઘણીજ કુશળતાથી ચુકાવ્યો અને ત્યારપછી તેના ઘડાને જરા આડે માર્ગે લઈ જઈને પાટણના માર્ગે વરાયો દેડાવી ગયે. થોડા સમયમાં જ તે પાટણના કિલ્લાના દરવાજે આવી પહોંચ્યા, પરંતુ દરવાજો અંદરથી બંધ હતો. તેણે દરવાનને જોરથી હાક મારી દરવાજો ઉઘાડવાની આજ્ઞા કરી. “દરવાજે અત્યારે ઉઘડી શકશે નહિ.” દરવાને બેદરકારીથી કહ્યું. પણ હું મહારાજા ભીમદેવને સામત છું. હું મહારાજાના - જરૂરી કાર્યને માટે બહાર ગયો હતો, ત્યાંથી પાછો આવ્યો છું અને મારે તેમને તત્કાળ મળવું છે માટે દરવાજાને જલ્દી ઉઘાડ” સાંગણે અસત્ય કહીને દરવાજો ઊઘાડવાનો પ્રયાસ કર્યો. તે
