________________ કરમચંદની કર્મ કથા. પ્રકરણ 22 મું. -000: કરમચંદની કર્મકથા. વૃદ્ધાવસ્થાએ પહોંચેલે સીતેર વર્ષની ઉમ્મરનો એક પુરૂષ પૃચ્છા કરતો કરતે મંત્રીશ્વર વસ્તુપાલના આવાસે આવી પહોંચ્યો. તેનાં શરીર ઉપર જે કે વૃદ્ધાવસ્થાની અસર થવા પામી હતી; તે પણ તેનું શરીર ખડતલ હતું, તેને બાંધો મજબુત હતો અને તેના પગમાં જેર હતું. તેણે પહેરેલા પોષાક ઉપરથી તે ઉચ્ચ કુળનો વણિક હેય, એમ જણાતું હતું. તેનાં મુખ ઉપર ચિંતા અને દુઃખની છાયા છવાયેલી હતી; તો. પણ તેની ઉપરની ભવ્યતામાં જરા પણ ન્યુનતા આવી નહતી. છે તે આવાસનાં સિંહદ્વાર પાસે આવીને ઉભો રહ્યો એટલે પહેરેગીરે તેને વિનયથી પૂછ્યું. “આપને કેનું કામ છે?” મારે મંત્રીશ્વરને મળવું છે.” તે પુરૂષે જવાબ આપ્યો. ઉભા રહે હું હમણાં જ મંત્રીશ્વરને ખબર મોકલાવું છું.” એમ કહીને પહેરેગીરે એક માણસને મંત્રીશ્વરની પાસે મોકલે. તે દરમ્યાન વૃદ્ધ પુરૂષ ચિંતા અને ઉતાવળથી આમતેમ આ મારવા લાગ્યું. કેટલાક સમય પછી મંત્રીશ્વરની પાસે ગયેલા માણસે પાછા આવીને તે વૃદ્ધને કહ્યું. “ચાલે; મંત્રીશ્વરજી તમને મળવાને તેડાવે છે.” વૃદ્ધ પુરૂષ ચૂપચાપ તે માણસની સાથે આવાસમાં ગયો અને શેડીજ વારમાં મંત્રીશ્વર વસ્તુપાલની પાસે તેને પહોંચાડીને પેલો માણસ પાછા ફર્યો, વરતુપાલ ગાદી તકીઆને અઢેલીને જરા આડે પડ્યો હતો અને તેજપાલ બાજુનાં એક આસન ઉપર બેઠે હતે. વૃદ્ધ પુરૂષે ખંડમાં પ્રવેશીને તે બન્ને બંધુઓને નમન કર્યું અને તેમની આગાની રાહ જોતો ઉભો રહ્યો. વસ્તુપાલે તેને નખથી શીખપયત નિહાળી લીધો અને પછી નરમાશથી કહ્યું, “બેસે અને પછી શું કામે આવ્યા છે, તે નિરાંતે કહે." તે વૃદ્ધ પુરૂષ નીચે બેસી ગયા અને તે પછી ક્ષણવાર વિચાર કરી તેણે કહેવા માંડયું. “મંત્રીશ્વર ! હું માલવદેશને રહેવાસી છું અને મારું નામ કરમચંદ છે. જાતે વણિક છું તથા ધમેં જેન છું. આજથી
