________________ કરમચંદની કર્મ થા. બહાર ઉભો રાખીને વસ્તુપાલ તથા તેજપાલ અંદર ગયા. વિરધવલે તેમની સામે પ્રસન્ન મુખે જોયું એટલે તેઓ તેને નમીને 5 આસને ઉપર બેઠા. વસ્તુપાલે પ્રથમ વીરધવલ, પછી ચાચિંગ અને ત્યાર પછી નાગડ એ પ્રમાણે અનુક્રમે પ્રત્યેકનાં મુખ તરફ સ્થિરદ્રષ્ટિથી ક્ષણવાર જોયું અને છેવટે નાગડની ઝીણું આંખોની સાથે પોતાની વિશાળ આંખો મેળવીને તે તેના તરફ કેટલીક વાર પર્યત જોઈ રહ્યો. નાગડ મહાઅમાત્યની આંખેના તેજને સહન કરી શક્યો નહિ, તે જરા ગભરાયો અને આસન ઉપરથી ઉડીને બહાર જવા લાગ્યો, પરંતુ મહા મંત્રીએ તેને અટકાવ્યું. “ક્યાં જાઓ છો, નાગડ મહેતા ! બેસે તમારું કામ છે.” નાગડ જતાં તુરતજ અટકયો અને પુનઃ આસન ઉપર બેસી ગયે. તે પછી મહાઅમાત્ય મંત્રી ચાચિંગને ઉદેશીને પૂછ્યું “તમે ક્યારે આવ્યા છે ? પાટણમાં કેમ ચાલે છે?” ચાચિગ જાણતોજ હતો કે તેને આવા પ્રશ્ન પૂછવામાં આવશે. તેણે તુરતજ જવાબ આપે. “હું ગઈ કાલેજ આવ્યો છું, પરંતુ આવ્યા ત્યારે રાત્રિ પડી ગઈ હતી એટલે પછી તમને મળવા આવ્યો નહે. અત્યારે આવવાને વિચાર કરતો હતો એટલામાં તે તમે જ અહીં આવ્યા અને મારે વિચાર મનમાં જ રહી ગયે.' ચાચિંગ એટલું બોલીને અટકે અને પછી ઘડીવાર રહી તેણે આગળ ચલાવ્યું “પાટણમાં તો જેમનું તેમ ચાલ્યા કરે છે. કાંઈ ખાસ નવા સમાચાર નથી. સરદાર જયંતસિંહ હાલમાં ક્યાં છે ? " વસ્તુપાલે આગળ પૂછયું. તે મને ખબર નથી.” ચાચિંગે ઉત્તર આપે. ચાચિંગે ઉત્તર આપ્યો, તે જ વખતે વસ્તુપાલ અને તેની આંખો એકત્ર થઈ અને તેમાંથી નીકળતાં જુદા જુદા ભાવાને બન્નેને અનુભવ થયો. “મેં સાંભળ્યું છે કે જયંતસિં, સંન્યાસી થઈ ગયા છે ? શું આ વાત ખરી છે?” વસ્તુપાલે પ્રશ્ન પૂછવાનું શરૂ રાખ્યું. ' ચાચિંગ ગભરાય નહિ. તેણે તુરતજ જવાબ આપે. “મેં પણ એમ સાંભળ્યું છે. પરંતુ તે સંભવિત નથી.” ચાચિંગે નકારમાં ઉત્તર આપવાને બદલે હકારમાં ઉત્તર આપવાનું
