________________ પાટણની ચડતી કે પડતી ? તેઓ ચારે જણા શિવાલયનાં દ્વારની બહાર નીકળ્યા કે તુરતજ તેમના કાને કેડનો અવાજ આવ્યો. સન્યાસી મહારાજ ! તમે આશીર્વાદ તે સારે આપે; પરંતુ તે પાટણની ચડતી કરવાનાં કાર્યમાં કે પડતી કરવાનાં કાર્યમાં ?" ઉપર્યુકત વાકય પૂરું થઈ રહ્યું અને એ વાક્ય કાણુ બોલ્યું, તેને નિર્ણય કરે, તે પહેલા તે એક પુરૂષ તેમની સન્મુખ આવીને ઉભે રહ્યો. ચંદ્રનાં અજવાળામાં નાગડે તથા સરદારસિંહે તેને ઓળખે. સરદારસિંહેજ કહ્યું કેણ, ગોવાળ!” “તમે જે કહો તે; પરંતુ નિશાચરોની પેઠે અત્યારે મેડી રાતે અહીં ભેગા મળીને શું કરી રહ્યા છે?” તે પુરૂષે ચારે જણાની સામે જોઇને રૂઆબથી પૂછયું. “નિશાચર !" જયંતસિંહને ક્રોધ એ શબ્દ સાંભળીને કાબુ માં ન રહ્યો. " જીભ સંભાળીને વાત કર.” “સંસારત્યાગી સન્યાસીને આટલો બધો ક્રોધ ન ઘટે, મહારાજ ! તે પુરૂષે શાંતિથી કહ્યું. તેનું તારે શું કામ છે! તું તારે જ્યાં જવું હોય, ત્યાં ચાલ્યા જા.” જયંતસિંહે આજ્ઞા કરી. સન્યાસી મહારાજ ! ગુસે ન થાઓ. મારે આપની સાથે છેડી, વાતચિત્ત કરવાની છે.” તે પુરૂષે ઠંડા પેટે કહ્યું. શી વાતચિત્ત કરવાની છે?” ચાચિંગે વચ્ચે જ પૂછયું. “એ કે તમે બધાએ મળી વસ્તુપાલ અને તેજપાલને અધિ કાર લઈ લેવાને જે વિચાર કર્યો છે, તે બરાબર છે. તેઓ રાજ્યકાર્યમાં કુશળ નથી અને વળી તેમની રાજનીતિ પણ પ્રશંસાપાત્ર નથી.” તેણે જવાબ આપે. તેં શા ઉપરથી જાણ્યું કે તેઓ રાજકાર્યમાં અકુશળ છે અને તેમની રાજનીતિ પ્રશંસાપાત્ર નથી ?" ચાચિંગે પુનઃ પૂછ્યું. શા ઉપરથી કેમ ? હું પણ પાટણની ચડતી કરવાને ઇચ્છું છું એટલે કે મંત્રી કુશળ છે અને કયો અકુશળ છે તે મારે જાવું જોઈએ.”ગેવાને ઉત્તર આપે. ઠીક, પણ તું તારે રસ્તે ચાલ્યો જા અમે તારી સાથે વાત
