________________ 174 વિરશિરોમણ વસ્તુપાલ. આપણે તટસ્થ રહેવું અને સર્વ સામાન્યનાં હિતની ખાતર આપણે - આપણું સ્વાર્થને ત્યાગ કરે.” ચાચિંગે જ્વાબ આપો. તેમ કદિ પણ બનશે નહિ.” જયંતસિંહે જોરથી કહ્યું. પાટણની પ્રભુતા અને ગુજરાતના ગૌરવને વધારવાને માટે જ આપણે ખટપટમાં પડ્યા છીએ અને તેમાં ગમે તે ભોગે આપણે સફળતા મેળવવીજ જોઈએ. શું તમે એમ માને છે કે વીરધવલ અને વસ્તુપાલના હાથેજ પાટણની ચડતી થશે અને આપણું હાથે નહિ થાય ?" તે એમજ માનું છું.” ચાચિંગે ઠંડા પેટે જવાબ આપે. તે એ તમારી ગંભીર ભૂલ છે. તેમના હાથે પાટણની ચડતી નહિ પણ પડતી થવાની છે અને પાટણની ચડતી થાય, તે તે આપણા હાથેજ થવી જોઈએ.” જયંતસિંહે ભાર પૂર્વક કહ્યું.. અને આપણી હાથે પાટણની ચડતી ન થાય તે ?" ચાચિંગે પૂછ્યું. તે તે પાટણની ચડતી નહિ, પણ પડતી જ છે ”જયંતસિંહ ઉત્તર આપે. ચાચિંગ મૌન રહ્યો એટલે જ્યતસિંહે કહ્યું. “નાગડ મહેતા અને સરદારસિંહ હજુ આવ્યા નહિ.” “જે વખત જાય છે, તેમાં તેઓ આવી પહોંચવા જોઈએ, કારણ કે તેઓને ગઈ સાંજેજ વખતસર અહીં આવવાનું કહેવરાવી દીધું હતું.” ચાચિંગે કહ્યું. . ચાચિંગનું વાકય પૂરું થયું કે તરતજ બે પુરૂષએ શિવાલયનાં દ્વારમાં પ્રવેશ કર્યો. તેમાં એક મંત્રી નાગડ અને બીજે સરદારસિંહ હતું. નાગડે દ્વારમાં પ્રવેશતાં જ કહ્યું. “અમે નગરમાંથી બરોબર વખતસરજ રવાના થયા હતા, પરંતુ માર્ગમાં એક ગોવાળે અમને થોડીવાર વાતમાં રોકી રાખ્યા હતા અને તેથી આવતાં જરા ઢીલ થઈ છે.” તેની કાંઈ હરકત નહિ.” જયંતસિંહનામની નજીકમાં આવીને કહ્યું.” આ “શિવાલયની દિવાલે જાળિયાં મૂકેલાં હતાં. તેમાંથી આવતાં અજવાળાના પ્રકાશમાં જયંતસિંહને જોઈને નાગદે કહ્યું. “સંન્યાસી મહારાજ ! આપને આવી ઠંડીના સમયમાં મોડી રાતે અહીં આવતાં કાંઇ મુશ્કેલી આવી નથી ને ?" * “ના, જરા પણ નહિ. સંન્યાસીઓને કોઈ મુશ્કેલી આવતીજ
