________________ અયાચાર. બને છીઓમાંથી એક સ્ત્રીએ તરૂણીની તરફ દ્રષ્ટિ રાખીને જવાબ આપે. “ના, છે. આ પક્ષી તો બહુ દુરાગ્રહી છે. વયમાં તો પરિપકવ છે, પરંતુ તેને પિતાનાં હિતાહિતની ખબર નથી.” ત્યારે તમારી જાળ પાથરવાની કળા અને ચાતુરી નિષ્ફળ ગઈ?” ઘુઘુલે પુનઃ પૂછયું. જી, હા. આ વખતે તે એમજ થયું.” બીજી સ્ત્રીએ જવાબ આપ્યો. “આજપર્યંત અમે આ તરૂણું જેવાં અનેક નાનાં મોટાં પક્ષીઓને જાળમાં ફસાવી શકયાં છીએ, પરંતુ આજે અમારી કળા અને ચાતુરીનું ગુમાન આ પક્ષીએ પિતાના આગ્રહી અભાવથી ગાળી નાંખ્યું છે. અમે તેને ઘણુ રીતે સમજાવી; પરંતુ કોઈ વાતે તે પિતાને દુરાગ્રહ છોડતી નથી.” મને લાગે છે કે તેને પોતાનાં આપ્તજનેને વિગ સાલ હશે અને તેથી તેના અંગે થતી દિલગીરીને લઈ તે તમારું કથન માન્ય રાખતી નહિ હોય.” ઘુઘુલે કહ્યું. “ઠીક, તમે હવે જાએ હું જ તેને મનાવી લઈશ.” ઘુઘુલની આજ્ઞા થતાં બન્ને સ્ત્રીઓ ચાલી ગઈ અને પેલી તરૂણી ભયથી ધ્રુજતી અને સંકોચાતી જેમની તેમ ઉભી રહી. પ્રથમ તે ઘઘલે તેને બરાબર નીરખીને જોઈ લીધી. તે તરૂણીનું વય ત્રીશેક વર્ષનું હતું; તે પણ તેના શરીરના બધા અવયવો ચૌદ કે પંદર વર્ષની નવજુવાન બાળાને શરમાવે તેવા સુગઠિત, સુંદર, સ્થૂલ અને સુડોળ હતા. તેનું શરીર સાધારણ રીતે પૂલ હતું. પરંતુ તેની સુકમળતા અને લાવણ્યતાની પરિસીમા નહતી અને તેથી તેને સર્વાગ સુંદર તરૂણ કહેવામાં કશી પણ હરકત નહોતી. તેણે વસ્ત્રો અને આભૂષણ પણ મૂલ્યવાન પહેરેલાં હતાં; તેથી અને તેની એકંદર ચયથી તે કઈ ઉચ્ચ કુળની સ્ત્રી હેવાનું સ્પષ્ટ થતું હતું. ઘઘુલે તેને નખથી શિખપત બરાબર જોઈ લીધા પછી કહ્યું. “સુંદરી ! તારા પતિ વગેરે આપ્તજનોના સાથને મેં લંટી લીધા છે; તેથી અને તારૂં હરણ કરીને બળાત્કારે તને હું અહી લઈ આવ્યો છું તેથી તને મારા ઉપર ક્રોધ ઉત્પન થયો હશે, પરંતુ હું તે માટે નિરૂપાય છું; કારણ કે યાત્રાળુ અને વણઝારાને લૂંટવાને મારો વ્યવસાયજ છે. વળી મારાં એ વર્તનને માટે હું તારી પાસે ક્ષમા માગું છું. માટે તારા મનમાંથી દુઃખ અને દિલગીરીને દૂર કરી તેના સ્થળે સુખ અને આનંદને જગ્યા આપ. હવે તું મારા અધિકારમાં છે અને તને તારા પતિ વગેરેને
