________________ ઉપર વિરશિરોમણી વસ્તુપાલમેળાપ પુનઃ થવાનું નથી એટલે તારા જીવનને આવી સ્થિતિમાં શી રીતે સુખી બનાવવું અને વહી જતાં યૌવનને શી રીતે સદુપયોગ કરવો એ તારે શાંત ચિત્તે વિચારવાનું છે.” તરૂણું અવનત મુખે ઘુઘુલનું કથન સાંભળી રહી, પરંતુ તેને કશે પણ ઉત્તર આપો નહિ. gધુલે પિતાનું કથન આગળ ચલાવ્યું. “લાવણ્યમયી. ગધ્રા નગરને રાજા તારા ઉપર પ્રસન્ન થયા છે; તો પછી તારે દુઃખ અને દિલગીરીને શા માટે સહન કરવાં જોઇએ? મારા અધિકારમાં આવવાથી તારે દુઃખી થવાને બદલે સુખી થવું જોઈએ, કારણ કે તને તારો પતિ જે સુખ ને આપી શકે, તે સુખ અત્રે મળશે અને તેથી મારી ઇચ્છાને આધિન થઈને મોજમજામાં જીવનને વ્યતિત કરવું, એજ તારા માટે હિતકારક છે.” આ વખતે પણ તે તરૂણીએ કશે પણ જવાબ આપ્યો નહિ અને પૂર્વવત મૌન ઉભી રહી. - વૃધુલે, તેને મૌન રહેલી જોઈને કહ્યું. “મનમોહના તું કેમ કાંઇ ઉત્તર આપતી નથી ? શું તું મારાથી શરમાય છે? શું તને મારે ભય લાગે છે? જો એમ હોય, તે હું તને આગ્રહપૂર્વક કહું છું કે તું તારા મનમાંથી શરમ અને ભયનો ત્યાગ કર. હું જે કુર છું, તેજ પ્રેમી છું અને તેથી તારે મારે સહજ પણ ભય રાખવાના નથી. તારા અનુપમ અને બેનમન રૂપના અગ્નથી મારું સમરત શરીર બળી રહ્યું છે, તેને તું આલિંગન અને સ્પર્શથી શાંત કર અને તેના બદલામાં હું તને એવું અકલ્પનીય સુખ આપીશ કે જેની કલ્પના પણ તારાથી થઈ શકશે નહિ. સુંદરી ! હું આખા ગધ્રા તાલુકાનો સ્વામી હોવાથી મારી પાસે સુખનાં જે જે સાધન છે, તે બધાં તારા ચરણે ધરીશ અને તને મારી પટરાશીથી પણ અધિક સુખ આપીશ; માટે મારી ઈચ્છાનો સ્વીકાર કરી અને નિસ્વધિ આનંદને અનુભવ કર. તારા જેવું રત્ન એક સામાન્ય વેપારી અને નિર્માલ્ય વણિકના ઘરમાં શોભે નહિ, એ આશયથી મારા ઉપર ક્રોધ કરવાને બદલે મારો ઉપકાર માનવો જોઈએ. બોલ, નવયૌવના નારી ! બેલ અને તારા અંતરના પટને ખોલ કે હું તમારી ઇચ્છિાને આધિન છું.” ઘુઘુલના ઉપયુક્ત વચન સાંભળીને તે તરૂણીને ભય ધીમે ધીમે જતે રહેવા લાગ્યા. તે પિતાનાં અંતરમાં સમજી ગઈ કે જો હું રાજાની
