________________ ૧૪ર વીરશિરોમણિ વસ્તુપાળ. પલંગ ઉપર જઇને બેઠો અને પિતાની પ્રિયાને પિતાના પડખામાં બેસાડિીને ચુંબનાદિ વ્યવહારથી પજવવા લાગ્યો. સાણ વાર રહી જયદેવે ગર્વમિશ્રિત સ્વરે કહ્યું.” પડ્યા ! અંતે તું મારી થઈનહિ હું તને મારી કરી શકવાને વિજયી થયો.” હા”પવાએ સરલતાથી કહ્યું. અને તે માટે પરમાત્માને હું ઉપકાર માનું છું.” ઠીક, પણ તું અત્યારે કયે ગ્રંથ વાંચતી હતી જયદેવની નજર હિંડોળા ઉપર પડેલા ગ્રંથ તરફ જતાં તેણે પ્રશ્ન કર્યો. “નાથ ! એ ગ્રંથ ધાર્મિક વિષયને છે અને આપનાં આગમનને વિલંબ થયો એટલે સમયને વ્યતિત કરવાને માટે હું તે વાંચતી હતી.” પડ્યાએ પ્રશ્નનો ઉત્તર આપતાં કહ્યું. “તેમાં સદાચાર એ સુખનું મૂળ છે, એ વિષય પિતાનું વર્તન કેવું રાખવું જોઈએ, એ સંબંધમાં ઘણેજ ઉપયોગી છે. આપ તેને નવરાશના સમયે વાંચશો, તે આપને તેમાંથી ઘણુંજ જાણવાનું મળશે.' - જે સદાચાર એ સુખનું મૂળ છે, એ વિષય તેને ઘણો પ્રિય લાગે છે, ખરું ને?” જયદેવે ગંભીરતાથી પ્રશ્ન કર્યો. હા અને તેથી જ હું આપને એ વિષય વાંચવાને ખાસ આગ્રહ કરૂં છું.” પડ્યાએ ઉત્તર આપે. પણ એ વિષય વાંચવા માટે મને ખાસ આગ્રહ કરવાનું શું કારણ છે ?" જયદેવે પુનઃ પ્રશ્ન કર્યો. “કારણ તે એજ કે સદાચારી થવા ઈચ્છનાર પ્રત્યેક મનુષ્ય તેને વાંચે જઈએ અને તેનું મનન પણ કરવું જોઈએ. એ સિવાય બીજું કોઈ કારણ નથી.” પડ્યાએ સરલતાથી ઉત્તર આપે. . " ત્યારે તું એમજ માને છે ને કે હજુ હું જે ને તેજ અનાચારી છું અને તે કારણને લઈ સદાચારી થવા માટે મને તું એ વિષયને વાંચવાને ખાસ આગ્રહ કરે છે?” જયદેવે સવિશેષ ગંભીરતાથી પૂછયું. પડ્યા જયદેવની ગંભીરતાને સમજી ગઈ. તેણે નમ્રતાથી જવાબ આપતાં કહ્યું, “સામાન્ય બાબતમાં આપ આટલા બધા ગંભીર શાને બની જાઓ છો? મારી પ્રતિજ્ઞાને આપ પહેલાંથી જ જાણે છે અને તેથી આપે આપનું વર્તન જો સુધાર્યું ન હતું, તે હું આપની સાથે શા માટે લગ્નથી જોડાત ? આપે આપનું પૂર્વનું વર્તન તદન સુધાયું છે, એ હું ખાતરીથી માનું છું; પરંતુ એથી આપે સારા ગ્રંથે ન
