________________ ૧૩ર વીરશિરોમણું વસ્તુપાલ. ઘણાજ ખુશી થઈ ગયો અને તેમનાં કથનથી વીરધવલ પ્રહારની વેદનાથી કાંતો મૃત્યુ પામ્યો હશે અને કાંતો પામવાની તૈયારીમાં હશે, એવા નિશ્ચય ઉપર આવીને તે ગર્વોન્મત બની ગયો પરંતુ તેના હેરકેએ તેને સમાચાર આપ્યા કે વીરધવલને આપ મરી ગયેલે સમજો છો, પણ તે તે તદ્દન સાજે તાજો બની ગયેલ છે અને યુદ્ધમાં ઊતરવાની તૈયારી કરી રહ્યો છે, ત્યારે તેનો ગર્વ શમી ગયું અને નિરાશાથી તે હતોત્સાહ બની ગયો. આ પ્રમાણે તેને નિરૂત્સાહ બની ગયેલ જેમાં તેના મંત્રીઓએ તેને સલાહ આપી કે “રાજન ! આપને હતાશ બનવાનું કાંઈ કારણ નથી; કારણ કે જે આપની ઈચ્છા ગુજરાતી સૈન્યની સાથે પુનઃ યુદ્ધમાં ઉતરવાની હોય તો આપણું સૈન્ય કાંઇ નિર્બળ નથી કે તે લડવાની આનાકાની કરે. વળી અમે પણ યુદ્ધમાં મળેલા વિજયને કીર્તિની પરિસીમા માનીએ છીએ, પરંતુ રાજા વીરધવલ કાંઈ જેવો તેવું નથી. તેની પાસે કુશળ સેનાનીઓ અને વિશાળ સૈન્ય છે અને તેથી તેની સાથે વિરોધ કરવા કરતાં સંધિ કરવામાં જ આપણને લાભ છે. આપણે તેને આપણો બાહુ બળને સ્વાદ ચખાડેલું હોવાથી તે આપણી સાથે સંધિ કરવાની ના પાડશે નહિ; માટે બધી વાતને વિચાર કરતાં અમારી સલાહ તે તેની સાથે સંધિ કરવાની છે. સંપત્તિશાલી અને બાહુબલી રાજાની સાથે વિરોધ કરતાં પરિણામે મધુર ફલ મળવાનું નથી. નીતિ શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કે-અનુચિત કાર્યનો પ્રારંભ, સ્વજનોની સાથે વિરોધ, બલવંતની સાથે સ્પર્ધા અને ત્રીજનને વિશ્વાસ એ ચાર મૃત્યુનાં દ્વાર છે; માટે હે દેવ ! ગુજરાતના રાજા વીરધવલની સાથે સંધિ કરવી એજ ઊત્તમ છે.” ભીમસિંહને પિતાના મંત્રીઓની સલાહ ગળે ઉતરી અને તેણે વિરધવલની સાથે સંધિ કરવાની વાત કબુલ કરી, તે છતાં પણ યુદ્ધની તૈયારી તે ચાલતી જ રાખી સેનાપતિઓની આજ્ઞા થતાં બન્ને બાજુનાં સૈ રણભૂમિમાં તૈયાર થઈને આવી પહોંચ્યા અને લડવાની શરૂઆત કરે, તે પહેલાં તો ભીમસિંહ અને વિરધવલે પરસ્પર સંધિ કરી દીધી. આ સમાધાનથી વિરધવલને ઉપરવટ અશ્વ પાછો મળ્યો અને ભીમસિંહે પિતાનાં નગર ભદ્રેશ્વરથી સંતોષ માની પોતાની બિરૂદાવલી કયાંઈ પણ ભદ્રેશ્વરના રાજા ભીમસિંહની સાથે ઉપર પ્રમાણે સમાધાન થઈ જતાં રાજા વિરધવલે પિતાની છાવણી ઉઠાવી લઇને આગળ ચાલતાં કર્કરા (કાકર) નગરીમાં આવી પહોંચે. વસ્તુપાલની સલાહથી ત્યાં તે
