Book Title: Paumchariyam Part 1
Author(s): Vimalsuri, Punyavijay, Harman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Previous | Next

Page 228
________________ १८. पवणंजय-अंजणासुन्दरीसमागमविहाणं पवनञ्जयेन अञ्जनाया गवेषणाएवं ते मगहाहिव!, कहियं सिरिसेलजम्मसंबन्धं । एत्तो सुणाहि संपइ, पवर्णजयकारणं सर्व ॥ १ ॥ पवणंजएण एत्तो, गन्तुं लङ्काहिवं पणमिऊणं । लद्धाएसेणं चिय, वरुणेण समं कयं जुझं ॥ २ ॥ संगामम्मि पवत्ते, वरुणं उवउट्ठिऊण पवणगई । कारेइ संधिसमयं, जलकन्तो दूसणं मुयइ ॥ ३ ॥ लकाहिवेण एत्तो, सम्माणेऊण तत्थ पवणगई । वीसजिओ य वच्चइ, सपुरं गयणेण तुरन्तो ॥ ४ ॥ पविसरइ निययनयर, गुरूण काऊण सहरिसो विणयं । कन्तासमूसुयमणो, अल्लीणो अञ्जणाभवणं ॥ ५॥ तत्थ भवणे निविट्ठो, संभासेऊण परियणं सयलं । कन्तं अपेच्छमाणो, पुच्छइ पवणंजओ मित्तं ॥ ६ ॥ परिमुणियकारणेणं, सिर्ट मित्तेण तुज्झ सा महिला । नीया महिन्दनयरं, तत्थऽच्छइ पिइहरे बाला ॥ ७॥ एवं च कहियमेत्ते, महिन्दनयरं गओ पवणवेगो । दट्टण निययससुरं, रियइ तओ अञ्जणाभवणं ॥ ८ ॥ तत्थ वि य अपेच्छन्तो. कन्ताविरहग्गितवियसबङ्गो । भवणेकवरतरुणो, पुच्छइ कत्तो महं भज्जा ? ॥ ५ ॥ तीए वि तस्स सिटुं. सा महिला तुज्झ गम्भदोसेणं । अववायजणियदुक्खा, गुरूहि चत्ता गया रणं ॥ १० ॥ सुणिऊण वयणमेय, पवणगई दुक्खदूमियसरीरो । छिद्देण य निग्गन्तुं, भमइ य कन्ता गवेसन्तो ॥ ११ ॥ परिहिण्डिऊण वसुह, अलहन्तो अञ्जणाएँ पडिबत्ती । गच्छसु आइच्चपुरं, मित्तं पवणंजओ भणइ ॥ १२ ॥ एयं चिय संबन्धं, गुरूण सबं कहेहि गन्तूण । अहयं पुण पुहइयले, भमामि कन्ता गवेसन्तो ॥ १३ ॥ जइ त महिन्दतणयं, एत्थ न पेच्छामि परिभमन्तो हैं । तो निच्छएण मरणं, मित्त पइन्ना महं एसा ॥ १४ ॥ १८. पवनंजय तथा अंजनासुन्दरीका समागम श्रीगौतम गणधर राजा श्रेणिकसे कहते हैं कि, हे मगधनरेश ! मैंने इस प्रकार तुम्हें श्रीशैलके जन्मका वृत्तान्त कहा। अब यहाँसे पवनंजयके बारेमें जो कुछ कहता हूँ वह सब तुम सुनो । (१) उधर लंकाधिप रावणके पास जाकर, प्रणाम करके तथा आज्ञा लेकर पवनंजयने वरुणके साथ युद्ध किया। (२) युद्ध होने पर वरुणको हराकर पवनगतिने संधि कराई। जलके स्वामी वरुणने खरदूषणको छोड़ दिया। (३) इस पर रावणने पवनगतिका लंकामें सम्मान करके उसे जानेकी अनुमति दी। वह गगनमार्गसे जल्दी जल्दी प्रयाण करता हुआ अपने नगरकी ओर चल पड़ा। (४) अपने नगरमें प्रवेश किया। आनन्दमें आये हुए उसने गुरुजनोंका विनय किया। बाद में पत्नीके लिए उत्सुक मनवाले उसने अंजनाके भवनमें प्रवेश किया । (५) उस भवनमें प्रविष्ट पवनंजयने सभी परिजनोंके साथ बातचीत की, किन्तु अपनी पत्नीको न देखकर उसने मित्रसे पूछा । (६) कारण जानकर मित्रने कहा कि तुम्हारी उस पत्नीको महेन्द्रनगर ले गये हैं। वहाँ अपने मायके में वह बाला है। (७) इस प्रकार कहने पर पवनवेग महेन्द्रनगरमें गया । और अपने श्वसुरके दर्शन करके वह अंजनाके भवनमें गया। (5) वहाँ पर भी पत्नीको न देखकर सारे शरीरमें विरहाग्निसे जलते हुए उसने उस भवनमें रहनेवाली एक सुन्दरीसे पूछा कि मेरी भार्या कहाँ है ? (९) उसने भी उसे कहा कि गर्भके दोषके कारण होनेवाली निन्दासे दुःखित गुरुजनोंने तुम्हारी स्त्रीका परित्याग कर दिया है, जिससे वह अरण्यमें चली गई है। (१०) यह बात सुनकर दुःखसे पीड़ित शरीरवाला पवनगति दरवाजेसे बाहर निकला और पत्नीको खोजता हुआ भटकने लगा। (११) पृथ्वीमें परिभ्रमण करने पर भी अंजनाकी खबर न लगनेसे पवनंजयने मित्रसे कहा कि तुम आदित्यपुर जाओ। (१२) वहाँ जाकर गुरुजनोंसे यह समग्र वृत्तान्त कह सुनाना। मैं तो पृथ्वीतलपर पत्नीको ढूँढ़ता फिरता हूँ। (१३) हे मित्र ! परिभ्रमण करता हुआ मैं यदि उस अंजनाको यहाँ नहीं देखूगा तो निश्चय ही १. इयर्सि-गच्छति । २. तरुणि-प्रत्यः । ३-४. कंतं-प्रत्यः । Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432