Book Title: Paumchariyam Part 1
Author(s): Vimalsuri, Punyavijay, Harman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Previous | Next

Page 298
________________ ३०.८५] ३०. भामण्डलसंगमविहाणं कम्मस्स उवसमेणं, होऊण कमेण तो कयाणो वि । जाओ वि पिङ्गलो सो, पुत्तो चिय धूमकेउस्स ॥ ७१ ॥ अइभूई वि भमन्तो, संसारे हंसपोयओ जाओ । सेणेसु खज्जमाणो, पडिओ जिणचेइयासन्ने ॥ ७२ ।। सोऊण नमोकार, कीरन्तं साहवेण कालगओ । दसवरिससहस्साऊ, नगन्तरे किन्नरो जाओ ।। ७३ ॥ चुइउं वियब्भनयरे, अह कुण्डलमण्डिओ समुप्पन्नो । अवहरइ पिङ्गलस्स उ, कन्ता मयणाउरो तत्तो ॥ ७४ ॥ जो आसि पुरा विमुची, सो एसो चन्दविक्कमो राया । जा वि य सा अणुकोसा, सा अंसुमई इहं जाया ॥ ७५ ॥ जो चेव कयाणो खलु, सरसा हरिऊण भमइ संसारे । महुपिङ्गलो त्ति समणो, जाओ पुण सुरवरो मरिउं ॥ ७६ ॥ जो वि य सो अइभूई, सो हु तुमं कुण्डलो समुप्पन्नो । एसो ते संबन्धो, परभवजणियस्स कम्मस्स ॥ ७७ ॥ एयं चिय वित्तन्तं, सर्व सुणिऊण दसरहो राया । भामण्डलं कुमार, अवगृहह तिबनेहेण ॥ ७८ ॥ तं पेच्छिऊण सीया, सहोयरं जायबन्धवसिणेहा । पगलन्तअंसुनिवहा, रुयइ च्चिय महुरसद्देण ।। ७९ ॥ चिरकालदरिसणुस्सुय-हियया आलिङ्गिउं समासत्था । सीया वि य कमलमुही, परिओसुन्भिन्नरोमञ्ची ।। ८० ॥ रामेण लक्खणेण य, अन्नेण पि सेसबन्धवजणेणं । आलिङ्गिओ कुमारो, गरुयसिणेहाणुरागेणं ॥ ८१ ॥ तं पणमिऊण समणं, विज्जाहर-भूमिगोयरा सके । हय-गय-जोहसमग्गा, साएयपुरि पविसरन्ति ॥ ८२ ।। भामण्डलेग समयं, संमन्तेऊण दसरहो लेहं । पेसेइ खेयरवरं, आसेण समं पवणवेगं ॥ ८३ ॥ गन्तूण पणमिऊण य, पवणगईणं नराहिवो जणओ । वद्धाविओ य सहसा, पुत्तस्स समागमेणं तु ॥ ८४ ॥ लेहं समप्पियं सो, जणओ सुणिऊण तस्स परितुट्ठो । देइ निययङ्गलम्ग, आहरणविहिं निरवसेसं ॥ ८५ ॥ हुई । (७०) कर्मका उपशम होने पर क्रमशः कयाण भी धूमकेतुके पुत्र पिंगलके रूपमें उत्पन्न हुआ। (७१) अतिभूति भी संसारमें घूमता हुआ हंसका बच्चा हुआ। बाज पक्षियों द्वारा भक्षण किया जाता वह जिनचैत्यके पास गिरा। (७२) साधु द्वारा किये जाते नमस्कारको सुनकर वह मर गया और पर्वतके मध्यमें दशहजार वर्षकी आयुवाला एक किन्नर देव हुआ। (७३) वहाँसे च्युत होकर विदर्भनगरमें कुण्डलमण्डितके रूपमें उत्पन्न उसने मदनातुर होकर पिंगलकी पत्नीका अपहरण किया (७४) जो पहले विमुचि था वहो यह चन्द्रगति राजा है और जो अनुकोशा थी वही यहाँ अंशुमती हुई। (७५) सरसाका अपहरण करके जो कयाण संसारमें भ्रमण करता था वह मधुपिंगल श्रमण हुआ। मर करके वह देव हुआ । (७६) जो वह अतिभूति था वह तुम कुंडलके रूपमें उत्पन्न हुए। परभवमें किए कर्मका तुम्हारा यह वृत्तान्त है। (७७) यह सारा वृत्तान्त सुनकर दशरथ राजाने अत्यन्त स्नेहसे कुमार भामण्डलका आलिंगन किया। (७८) उस सहोदर भाईको देखकर बन्धुस्नेह जिसमें उत्पन्न हुआ है ऐसी सीता आँसू बहाती हुई मधुर स्वरमें रोने लगी। (७९) 'चिरकालके पश्चात् दर्शन होनेसे उत्सुक मनवाली और परितोषके कारण रोमांचित कमलमुखी सीता आलिंगन करके आश्वस्त हुई। (८०) रामने, लक्ष्मणने तया अवशिष्ट दूसरे बन्धुजनोंने अत्यन्त स्नेहानुरागसे कुमारका आलिंगन किया। (१) उन श्रमणको प्रणाम करके घोड़े, हाथी तथा योद्धाओंसे युक्त सभी विद्याधर तथा भूमि पर विचरण करनेवाले मनुष्योंने साकेतपुरी में प्रवेश किया । (२) दशरथने भामण्डलके साथ विचार-विनिमय करके अश्वसे युक्त पवनवेग नामके खेचरवरको लेखके साथ भेजा। (८३) जाकर और प्रणाम कर पवनगतिने पुत्रके समागमको राजा जनकको सहसा बधाई दो। (४) उसने लेख दिया । बह सुनकर हर्ष में आये हुए जनकने अपने शरीर पर धारण किये हुए सब आभूषण उसे दे दिये । (८५) लेखमें लिखे हुए वृत्तान्तके सारसे अवगत राजाका, परिजन एवं भार्याके साथ, उत्सव और मंगलध्वनिसे अत्यन्त अभिनन्दन १. कन्त-प्रत्य.। २. पुष्फबई मु.। Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432