Book Title: Paumchariyam Part 1
Author(s): Vimalsuri, Punyavijay, Harman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Previous | Next

Page 392
________________ ४६ ११] ४६. हणुयपत्थाणपव्वं तुङ्गबलगबिएण वि, पुरिसेणं निययसत्तिजुत्तेण सया । होयबं नियमइणा, किंचि गणेन्तेण कारणं चिय विमलं ॥ १२५॥ ॥ इय पउमचरिए कोडिसिलाउद्धरणं नाम अट्ठचत्तालं पव्वं समत्तं ॥ ४९. हणुयपत्थाणपव्वं ३ ॥ ४ ॥ तत्चो सो सिरिभूई, संपतो सिरिपुरं रयणचित्तं । पविसद हणुयस्स संहा, तावेन्तं पेच्छई दूयं ॥ १ ॥ अत्थाणिसन्निविट्ठो, हणुओ समय अणङ्गकुसुमाए । गुण-रूवसालिणीए, चन्दणहानन्दिणीए य ॥ २ ॥ काऊण सिरपणामं, चन्दणहासन्तिओ तओ दूओ । साहइ हणुयस्स फुडं दण्डयरण्णाइयं सबं ॥ ते लक्खणेण वहिया, सामिय ! सम्बुक्क-दूसणा दो वि । सीयाहरणनिमित्ते, इह जाओ विम्गहो परमो ॥ सुणिऊण इमं वत्तं, अणङ्गकुसुमा खणं गया मोहं । आसत्था रुयइ तओ, सहोयरं चैव पियरं च ॥ ५ ॥ तं पेच्छिऊण एत्तो, खुहियं अन्तेउरं रुयइ सबं । नह वीणा - बंसरवो, खणेण ओहामिओ सबो ॥ ६॥ हाताय ! हा सोयर !, कत्तो सि गया महं अपुण्णाए ? । चिरकालविप्पमुक्का, किं मज्झ न दंसणं देह ? ॥ ७ ॥ एयाणि य अन्नाणि य, दुहिया खरदूसणस्स रोवन्ती । संथावणकुसलेहिं मन्तीहि उवसमं नीया ॥ ८ ॥ सबं च ताण काउं, पवणसूओ पेयकम्मकरणिज्जं । सुग्गीवरायतणयं, सद्दाविय पुच्छइ दूयं ॥ ९ ॥ अह तत्थ भणइ दूओ, देव ! निसामेहि अवहिओ होउं । कन्ताविओगदुहियं, सुग्गीवं जाणसी चेव ॥ १० ॥ महिलादुहियमणो सो, सरणं चिय राघवं समल्लीणो । गन्तृण निययनयरं, जुज्झइ समयं चिय विणं ॥ ११ ॥ पास श्रीभूति दूत भेजा गया । ( १२४ ) बलसे अत्यन्त गर्वित, अपनी सामर्थ्य से युक्त तथा सदैव अपनी बुद्धि पर भरोसा रखनेवाले मनुष्यको भी किसी अज्ञेय कारणकी गिनती करके विमल होना चाहिए। (१२५) ॥ पद्मचरितमें कोटिशिलाका उद्धरण नामक अड़तालीसवाँ पर्व समाप्त हुआ | ३३६. ४९. हनुमानका प्रस्थान तब वह श्रीभूति रत्नोंसे विचित्र ऐसे श्रीपुरमें पहुँचा और हनुमानकी सभा में प्रवेश किया। चन्द्रनखाकी गुण एवं रूपशाली पुत्री अनंगकुसुमाके साथ सभामें बैठे हुए हनुमानने दूतको देखा । (१-२ ) तब सिरसे प्रणाम करके दूतने हनुमानसे चन्द्रनखासे लेकर दण्डकारण्य आदिका सारा वृत्तान्त कह सुनाया कि हे स्वामी ! शम्बूक और खरदूषण दोनोंको लक्ष्मणने मारा है तथा सीताहरणके कारण बड़ा भारी विग्रह हुआ है । ( ३-४) यह वृत्तान्त सुनकर अनंगकुसुमा तत्काल बेसुध हो गई। आश्वस्त होने पर वह भाई और पिताके लिए शोक करने लगी । (५) यह देखकर सारा क्षुब्ध अन्तःपुर रोने लगा । वीणा और बंसीका स्वर तत्काल बन्द करा दिया गया । (६) हा तात ! हा सहोदर ! मुझ दुर्भागीको चिरकालके लिए छोड़कर तुम कहाँ चले गये हो? मुझे दर्शन क्यों नहीं देते ? -खरदूषणके लिए दुःखित हो इस प्रकार रोती हुई उसको आश्वासन देनेमें कुशल ऐसे मंत्रियोंने शान्त किया । ( ७८) उनके लिए करने योग्य सारा प्रेतकर्म करके हनुमानने दूत रूपसे आये हुए सुग्रीव राजाके पुत्रको बुलाया । ( 8 ) तब दूतने कहा कि, हे देव ! आप ध्यान देकर सुनें । पत्नी वियोगसे दुःखित सुग्रीवके बारेमें तो आप जानते ही हैं । (१०) पत्नीके कारण मनमें दुःखित वह रामकी शरणमें गये । अपने नगरमें जाकर उन्होंने शत्रुओंके साथ युद्ध किया । (११) रामको देखकर महाविद्या वैताली निकल १. सभं तावन्नं पेच्छई — प्रत्य० । Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432