________________
' ત
હુ દશવૈકાલિકસૂગ ભાગ-૪
ના અધ્ય. ૯.૩ સૂત્ર-૪ ‘અજ્ઞાતો શું પરિવારના જ્ઞાતિઃ સન્ “માવોરું' ગૃહસ્થોદ્ધરિતારિ વપત્તિ' ( "अटित्वाऽऽनीतं भुङ्क्ते, न तु ज्ञातस्तद्बहुमतमिति, एतदपि “विशुद्धम् उद्गमादिदोषरहितं,
न तद्विपरीतम्, एतदपि 'यापनार्थं संयमभरोद्वाहिशरीरपालनाय नान्यथा 'समदानं च' | उचितभिक्षालब्धं च "नित्यं' सर्वकालं न तूञ्छमप्येकत्रैव बहुलब्धं कादाचित्कं वा, एवंभूतमपि विभागतः 'अलब्ध्वा' अनासाद्य 'न परिदेवयेत्' न खेदं यायात्, यथामन्दभाग्योऽहमशोभनो वाऽयं देश इति, एवं विभागतश्च 'लब्ध्वा' प्राप्योचितं 'न | विकत्थते' न श्लाघां करोति-सपुण्योऽहं शोभनो वाऽयं देश इत्येवं स पूज्य इति सूत्रार्थः ।।
| | ટીકાર્થ : જે સાધુ શ્રાવકાદિનો પરિચય નહિ કરવા દ્વારા અજ્ઞાત છે, અને એવો તે જ ભાવોચ્છ એટલે કે ગૃહસ્થોને વાપર્યાબાદ વધી પડેલી રસોઈ ફરીને લાવે અને એ વાપરે, | પરંતુ પરિચયદ્વારા જ્ઞાત બનેલો છતો તે શ્રાવકોને બહુમત વસ્તુ ન લાવે (પરિચયાદિ હોય
તો ગૃહસ્થો સારામાં સારી વસ્તુ એને આપવાનો પ્રયાસ કરવાના જ... એટલે એ છેલ્લી | ત વધેલી ગોચરી તો ન હોય...) ૌ આવું પણ જે ઉદ્ગમાદિદોષોથી રહિત હોય, પણ તે દોષોવાળું ન હોય, અને તે મા પણ સંયમનાં ભારને વહન કરનારા શરીરનો નિર્વાહ કરવા માટે, પણ અન્યથા = બીજા
કોઈ કારણસર નહિ.. તે પણ ઉચિતભિક્ષાવડે મેળવેલું હોય. તથા એ પણ સદામાટે ત્તિ આવું હોય. પણ એવું નહિ કે ઊંછ = શુદ્ધગોચરી પણ એકજ જગ્યાએથી ઘણું મેળવેલું નિ | કે થોડું થોડું પણ ક્યારેક જ (લગભગ) વધારે વહોરે. ક્યારેક જ ઉપર પ્રકારનું ભોજન ન | વહોરે... એવું ન હોવું જોઈએ.
આવા પ્રકારનું પણ વિભાગથી જો ન મળે તો સાધુ ખેદ ન પામે કે હું મંદભાગ્યવાળો | છું, કે આ દેશ અશોભન છે.” તથા વિભાગથી ઉચિતભોજન મળે, તો એ પામીને પ્રશંસા | ન કરે કે “હું પુણ્યશાળી છું” કે “આ દેશ સારો છે.” (વિભાગ = જુદી જુદી વસ્તુઓ 11 અથવા જુદા જુદા ઘરેથી...)
તે સાધુ પૂજય છે. વિવसंथारसिज्जासणभत्तपाणे, अप्पिच्छया अइलाभेऽवि संते। जो एवमप्पाणभितोसइज्जा, संतोसपाहन्नरए स पुज्जो ॥५॥
- r 5 = = =
* * * કે8િ
