________________
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪
यूसिडा-१ सूत्र - १
આ આયુષ્ય છે. અર્થાત્ ઉપક્રમવાળું હોવાને લીધે એ અનેક ઉપદ્રવોનો વિષય બની શકે છે, અને એટલે જ એ અત્યન્ત અસાર છે. (નિરુપક્રમ હોય, તો કોઈપણ ઉપદ્રવ એને असर न हुरे पए से सोयम छे, भाटे असर अरे छे. माटे उपद्रवनो विषय जने छे...) એટલે ગૃહાશ્રમથી સર્યું.
આ પ્રમાણે વિચારવું. આ ૧૬મું સ્થાન છે.
(१७) बहु च खलु भोः
न
मो
!... भां ४ च शब्द छे, खेनाथी 'लिष्ट' सेभ प સમજવું. તુ અવધારણમાં છે. મારાવડે ખરેખર ઘણું જ અને ફ઼િલષ્ટ પાપકર્મ બંધાયું છે. કેમકે સાધુપણાંની પ્રાપ્તિ થવા છતાં પણ ક્ષુદ્ર, તુચ્છ બુદ્ધિ પ્રવર્તે છે. ખરેખર પુષ્કળ ૐ કિલષ્ટકર્મો વિનાના જે હોય, તેમને આવી દીક્ષા ત્યાગાદિની ઈચ્છા રૂપ અકુશલ બુદ્ધિ ડ સ્તુ થતી નથી. ⟨મને થઈ છે, માટે મારે ઘણું પાપકર્મ છે...) આથી ગૃહાશ્રમથી મારે કંઈ સ્તુ
अम नथी.
આ પ્રમાણે વિચારવું એ ૧૭મું સ્થાન છે.
त
त
तथा ‘पापानां चे’त्यादि, 'पापानां च' अपुण्यरूपाणां चशब्दात्पुण्यरूपाणां च 'खलु भोः ! कृतानां कर्मणां ' खलुशब्दः कारितानुमतविशेषणार्थ:, भो इति शिष्यामन्त्रणे, 'कुतानां' मनोवाक्काययोगैरोघतो निर्वर्त्तितानां 'कर्मणां ' ज्ञानावरणीयाद्यसातवेदनीयादीनां ‘प्राक्' पूर्वमन्यजन्मसु 'दुश्चरितानां' प्रमादकषायजदुश्चरितजनितानि जि दुश्चरितानि, कारणे कार्योपचारात्, दुश्चरितहेतूनि वा दुश्चरितानि, कार्ये कारणोपचारात्, न एवं 'दुष्पराक्रान्तानां' मिथ्यादर्शनाविरतिजदुष्पराक्रान्तजनितानि दुष्पराक्रान्तानि, हेतौ नं शा फलोपचारात्, दुष्पराक्रान्तहेतूनि वा दुष्पराक्रान्तानि, फले हेतूपचारात्, इह च दुश्चरितानि शा समद्यपाना श्लीलानृतभाषणादीनि, दुष्पराक्रान्तानि वधबन्धनादीनि, तदमीषामेवंभूतानां स ना कर्मणां 'वेदयित्वा' अनुभूय, फलमिति वाक्यशेषः, किम् ? - ' मोक्षो भवति' ना य प्रधानपुरुषार्थो भवति 'नास्त्यवेदयित्वा' न भवत्यननुभूय, अनेन सकर्मकमोक्ष- य व्यवच्छेदमाह, इष्यते च स्वल्पकर्मोपेतानां कैश्चित्सहकारिनिरोधत - स्तत्फलादानवादिभिस्तत्, तदपि नास्त्यवेदयित्वा मोक्षः, तथारूपत्वात् कर्मणः, स्वफलदाने कर्मत्वायोगात्, 'तपसा वा क्षपयित्वा' अनशनप्रायश्चित्तादिना वा विशिष्टक्षायोपशमिकशुभभावरूपेण तपसा प्रलयं नीत्वा, इह च वेदनमुदयप्राप्तस्य व्याधेरिवानारब्धोपक्रमस्य क्रमशः, अन्यानिबन्धनपरिक्लेशेन, तपःक्षपणं तु सम्यगुपक्रमेणानुदीर्णोदीरणदोषक्षपणवदन्यनिमित्तप्रक्रमेणापरिक्लेशमिति, अतस्तपोऽनुष्ठानमेव श्रेय इति न
* * *
१८७
