________________
આ જ દશવૈકાલિકસૂગ ભાગ-૪ જી હા ચૂલિકા-૨ સૂત્ર-છ
, થાળીમાં બંનેમાં સાવશેષ જોઈએ. આ રીતે પહેલો ભાગો એકદમ શુદ્ધ છે.
બાકીના ૭ ભાંગી વિચારવાના કહ્યા છે, એનો ભાવાર્થ એ કે એમાંથી જે જે | ભાંગાઓમાં સાવશેષ દ્રવ્ય વહોરાય છે, તે તે ભાંગાઓમાં વહોરી શકાય. જેમ કે ૩-* પ-૭ આ ભાંગાઓ. જયારે નિરવશેષ દ્રવ્યવાળા ભાંગાઓમાં ન વહોરાય. જેમકે ૨- | ૪-૬-૮. આ ભાંગાઓમાં જો થાળીમાંની બધી રોટલી વહોરી લે, તો એ ઘીવાળી થાળી * સ્ત્રિી ધોવા પણ નાંખી દે. આ રીતે પશ્ચાત્કર્મદોષ લાગે. એમ પૂર્વે વાસણાદિ તે વસ્તુથી - ખરડાયેલા ન હોય, અને હવે એ વાસણાદિથી વહોરાવવા માટે વાસણાદિને ધુએ, તો || ના પૂર્વકર્મદોષ લાગે. ગોચરી વહોરતા પૂર્વે સાધુ નિમિત્તે જે વિરાધના થાય, તે પુરકર્મ, ભ|
પૂર્વકર્મ. ગોચરી વહોર્યા બાદ સાધુ નિમિત્તે જે વિરાધના ઊભી થાય તે પશ્ચાત્કર્મ... આ ડ Rા અંગે બીજી ઘણી ઊંડી બાબતો છે. એ બહુશ્રુતો પાસેથી જાણવી.
આ સંસૃષ્ટ ભાજનાદિ પણ તજૂજાત સંસૃષ્ટ હોવા જોઈએ. આશય એ કે હાથ કે | વાસણ મગ-તુવેરની દાળથી સંતૃષ્ટ હોય અને એના દ્વારા કાચું દૂધ, કાચું દહી વગેરે | વહોરાવે. તો દૂધાદિની અપેક્ષાએ દાળ એ વિજાતીય, અતજૂજાત છે. આ રીતે વહોરવામાં કાચા દૂધ-દહીં સાથે કઠોળનો સંપર્ક થવાથી દ્વિદળ થાય, એમાં જીવોની જ ઉત્પત્તિ થાય. •
પણ કાચું દૂધ વહોરાવવાનું હોય, અને વાસણ પણ કાચા દૂધથી સંસૃષ્ટ હોય, તો એ કાચા દૂધ વગેરે સમાનજાતીય વસ્તુથી સંસ્કૃષ્ટ ગણાય, અહીં જીવોત્પત્તિ ન થવાથી | દોષ ન લાગે. ટુંકમાં અંસૃષ્ટમાત્રક અને સંસૃષ્ટહસ્તથી વહોરવાની વાત સાચી, પણ એમાં "|
દ્વિદળ ન થઈ જાય એની તકેદારી રાખવી. એ વખતે કાચા દૂધ, દહીં, છાસ વહોરવાનો * ગ પ્રસંગ વધુ બનતો, આજે પણ ગામડાઓમાં ગરમ કરેલા દૂધાદિ પ્રાયઃ મળતા નથી...)
उपदेशाधिकार एवेदमाहअमज्जमंसासि अमच्छरीआ, अभिक्खणं निव्विगइं गया अ। अभिक्खणं काउस्सग्गकारी, सज्झायजोगे पयओ हविज्जा ॥७॥ ઉપદેશનો અધિકાર ચાલુ છે, તેમાં જ કહે છે.
ગા.૭ ગાથાર્થ : મદ્ય અને માંસ ન ખાનાર, અમત્સરી, વારંવાર નીવીમાં જનાર, * વારંવાર કાઉસ્સગ્ન કરનાર, સ્વાધ્યાયયોગમાં પ્રયત = યત્નવાળો થાય.
___ अमद्यमांसाशी भवेदिति योगः, अमद्यपोऽमांसाशी च स्यात्, एते च मद्यमांसे
