________________
શ્રી દશવૈકાલિકસૂર ભાગ-૪ કિરણ ચૂલિકા-ર સૂત્ર-૨ છે. પણ દ્રવ્યક્રિયાઓને અનુકૂળ રૂપે પ્રવર્તેલા છે. અર્થાત્ ઘણાં લોકો વિષયમગ્ન, 2 કુમાર્ગગામી દ્રવ્યક્રિયામાત્રમાં લીન છે. આવા લોકો તેવા પ્રકારના પ્રસ્થાન વડે = પ્રવૃત્તિ : વડે = પ્રયાણ વડે સમુદ્રગામી છે, એટલે કે સંસારસમુદ્ર તરફ ધસડાઈ રહ્યા છે.) * " આવું છે તેથી જ દ્રવ્યથી વિચારીએ તો તે જ નદીમાં કોઈપણ રીતે દેવતાના 'T " નિયોગથી = બળથી = પ્રભાવથી પ્રવાહને વિપરીત પણે લક્ષ્યને મેળવનાર કોઈ બની શકે * Tખરો. અર્થાત્ પ્રવાહ પશ્ચિમબાજુ વહેતો હોય, અને કોઈ દેવતાના પ્રભાવથી પ્રવાહમાં 1 ઘસડાઈ જવાને બદલે એ પ્રવાહમાં પૂર્વબાજુ આગળ વધી પોતાનું લક્ષ્ય પ્રાપ્ત કરી લે.' મને એમ ભાવથી વિચારીએ તો વિષયો, કુમાર્ગ અને દ્રવ્યક્રિયાની વિપરીતતા દ્વારા | ' અર્થાત્ એ ત્રણેયથી દૂર થઈ, સંયમરૂપી લક્ષ્મ જીવ પામી લે. ન આવા જીવે દુઃખેથી દૂર કરી શકાય એવા પણ વિષયાદિને દૂર કરી સંયમરૂપી લક્ષ્ય | તરફ જ પોતાનો આત્મા પ્રવર્તાવવો જોઈએ.
સંસારસમુદ્રનો પરિહાર કરવા દ્વારા મુક્ત તરીકે બનવાની ઈચ્છાવાળા સાધુએ આ R પ્રમાણે કરવાનું છે. પણ તુચ્છજીવોના આચરણોને દષ્ટાન્ત તરીકે કરીને મને પણ એ ત | ને અસન્માર્ગમાં પ્રવણ કરવા જેવું નથી. (વાણી, કાયા તો નહિ જ.) પરંતુ એકમાત્ર બે આગમમાં જ પ્રવણ - તત્પર બનવું જોઈએ.
(સારઃ વિષયો, કુમાર્ગો, દ્રવ્યાક્રિયાઓ સંસારસમુદ્ર તરફ આગળ વધે છે, તેમાં રહેલા ઘણાં જીવો એ તરફ આગળ વધે છે. કોઈક જ માણસ એવો હોય, જે પ્રવાહની , | સામે તરે. એમ આ બધાનો ત્યાગ કરી સાધુએ પણ સંયમમાં જ લક્ષ્ય આપવું જોઈએ.) તે કહ્યું છે કે
બાલિશો જે કોઈપણ – ગમે તે નિમિત્તને પામીને સ્વધર્મના માર્ગને ત્યાગી દે છે. | તપ, શ્રત, જ્ઞાનરૂપી ધનવાળા સાધુઓ ઉત્કૃષ્ટ પણ દુઃખમાં વિકૃતિને ન પામે.
| તથા ફાટેલાવસ્ત્રવાળાએ કપાલ = ઠીકરું = ભીખ માંગવાનું સાધન લઈ શત્રુના 1 * ઘરની સમૃદ્ધિ જોવી એ સારી. પણ લજ્જાને = સંયમને ત્યાગીને ધર્મનાં શત્રુ - ધર્મનાં
નાશક એવા દેવેન્દ્રતા રૂપી અર્થમાં પણ મન જોડવું સારું નહિ. (આશય એ કે પોતે ફાટેલા 1 કપડાં પહેરવા પડે, શત્રુને ત્યાં ભીખ માંગવી પડે, એની સમૃદ્ધિ જોવી પડે,... આ બધું |
સારું. - પણ લજ્જાત્યાગી, ધર્મત્યાગીને ઈન્ડસમૃદ્ધિ મળતી હોય તો એ ય નકામી.) *
તથા જઘન્ય માણસ લજ્જા ત્યાગીને પાપને આચરી લે. વિમધ્યબુદ્ધિવાળો માણસ
