________________
2દશવૈકાલિકસૂર ભાગ-૪
ચૂલિકા-૧ ગાથા - ૧૩ ટીકાર્થ : જે શ્રમણધર્મથી ભ્રષ્ટ થયો છે, તપલક્ષ્મીથી રહિત બનેલો છે, યજ્ઞના અંતે આ ( ઓલવાઈ ગયેલા એવા અનિષ્ટોમાદિ યજ્ઞોના અગ્નિની જેમ જે અલ્પતેજવાળો બનેલો છે * છે, (અગ્નિ ઓલવાઈ ગયા પછી અલ્પ તેજ શી રીતે હોય? તેજ જ ન હોય ને ?) ||
ત્પશબ્દ અહીં અભાવ અર્થમાં છે. એટલે કે જે તેજથી શૂન્ય છે, રાખ જેવો છે. આવા * ઉત્પવ્રજિતને, દીક્ષા ત્યાગ કરેલો હોવાથી જ દુષ્ટ અનુષ્ઠાનવાળાને કુશીલો = તેના સંગને *| 'ઉચિત લોકો કદર્શિત કરે છે. અર્થાત્ તું પતિત છે એ રીતે એને પંગતમાંથી દૂર કરવા
વગેરે દ્વારા એની કદર્થના કરે છે. (સજજનમાણસો કર્મવિપાકાદિ સમજીને આવી કદર્થના નો ન કરે, પણ જેઓ દુર્જન હોય, દુર્જનનો સંગ કરવાને યોગ્ય હોય, તેવા હલકામાણસો નો છે તો આની કદર્થના અનેકપ્રકારે કરવાના જ. ત્ત આ જ વસ્તુ વિશેષથી બતાવે છે કે જેની દાઢા-દાંત ઉખેડી નાંખવામાં આવી છે, |
એવા ભયંકર ઝેરવાળા સર્પને જેમ લોકો પરેશાન કરે, તેમ આ સાધુ અંગે સમજવું. | (ભડભડતી અગ્નિ કે ઝેરીસર્પને કોઈ અડે નહિ, પરેશાન કરે નહિ. પણ અગ્નિ રાખ બને તો લોકો તેની ઉપર પણ ચાલે. સાપની ઝેરની કોથળી ઉતારી લેવાય તો લોકો તે એને પુષ્કળ પરેશાન કરે... એમ સાધુ ઉત્પવ્રજિત બને તો લોકો એની હીલના કરે.)
ગાથામાં વાઢિ લખેલું છે. એ પ્રાકૃતશૈલીથી જાણવું. સમાસ પ્રમાણે તો ૩ીત દંષ્ટ્રમ્ એમ થાય તંતવાતમેં એમ નહિ...)
તથા અહીં યજ્ઞાગ્નિ અને સાપ આ બેની ઉપમા આપી છે. તે આ બે વસ્તુ ન લોકનીતિથી વિચારીએ તો પ્રધાન હતી અને પછી અપ્રધાન બને છે.. આ દર્શાવવા માટે, જ આ બેની ઉપમા લીધેલી છે.
एवमस्य भ्रष्टशीलस्यौघत ऐहिकं दोषमभिधायैहिकामुष्मिकमाह
इहेवऽधम्मो अयसो अकित्ती, दुन्नामधिज्जं च पिहुज्जणंमि। ___चुअस्स धम्माउ अहम्मसेविणो, संभिन्नवित्तस्स य हिट्ठओ गई ॥१३॥
આમ, ભ્રષ્ટશીલવાળા આના સામાન્યથી ઐહિકદોષ બતાવીને હવે ઐહિક અને * આમુખિક બંને દોષો બતાવે છે. | ગા.૧૩. ગાથાર્થ : અહીં જ અધર્મ, અપયશ, અપકીર્તિ, સામાન્યલોકમાં *
દુર્નામધેય... ધર્મથી શ્રુત, અધર્મસેવી, સંભિન્નવૃત્તવાળાની નીચે ગતિ થાય. S) 'રૂદેવ' કૃત્નોના પત્ત અથ' રૂત્યમથી, જોન રતિ -યડુત ‘મયT:' (
