________________
*
*
* *E
-
”
|
સુત્ર દશવૈકાલિકસૂટા ભાગ-૪ જુન ડિઝા અધ્ય. ૯.૩ સૂત્ર-૧૩ છે. ટીકાર્થ : તદૈવ શબ્દનો અર્થ પૂર્વની જેમ સમજવો. નાના કે મોટાને વા શબ્દથી
એ મધ્યમને, સ્ત્રીને કે પુરુષને, ઉપલક્ષણથી નપુંસકને, પ્રવ્રજિતને ગૃહસ્થને વા શબ્દથી [ અન્યતીર્થિકને, હીલે નહિ કે એમની ખિસા ન કરે.
તેમાં કટાક્ષથી કે સીધેસીધી ભાષામાં એકવાર દુષ્ટકથન કરવું તે હીલન અને તે જ || વારંવાર કરવું તે ખ્રિસન.
હીલના અને ખિસાનાં નિમિતભૂત માન અને ક્રોધને જે ત્યાગે છે, તે પૂજય છે. કારણના ત્યાગથી પરમાર્થતઃ કાર્યનો ત્યાગ થાય છે, માટે માનાદિત્યાગી પૂજય છે. માનાદિરૂપ કારણનો ત્યાગ કરે એટલે હીલનાદિનો ત્યાગ થઈ જ જવાનો...)
ચિંजे माणिआ सययं माणयंति, जत्तेण कन्नं व निवेसयंति।
ते माणए माणरिहे तवस्सी, जिइंदिए सच्चरए स पुज्जो ॥१३॥ તે ગા. ૧૩ઃ માનિત જેઓ સતત માને કરે છે. યત્નથી કન્યાની જેમ નિવેશ કરે છે. તે # તે માનયોગ્યને જે તપસ્વી, જિતેન્દ્રિય, સત્યરત માન આપે છે. તે પૂજાય છે. ની | ये मानिता अभ्युत्थानादिसत्कारैः 'सततम्' अनवरतं शिष्यान् 'मानयन्ति' | श्रुतोपदेशं प्रति चोदनादिभिः, तथा 'यत्नेन कन्यामिव निवेशयन्ति' यथा मातापितरः जि कन्यां गुणैर्वयसा च संवर्द्धय योग्यभर्तरि स्थापयन्ति एवमाचार्याः शिष्यं सूत्रार्थवेदिनं जि न दृष्ट्वा महत्याचार्यपदेऽपि स्थापयन्ति । तानेवंभूतान् गुरुन्मानयति योऽभ्युत्थानादिना न | शा 'मानान्'ि मानयोग्यान् तपस्वी सन् जितेन्द्रियः सत्यरत इति, प्राधान्यख्यापनार्थं शा| स विशेषणद्वयं, स पूज्य इति सूत्रार्थः ॥१३॥
ટીકાર્થ : જેઓ અભ્યત્થાન વગેરે સત્કારો દ્વારા સન્માનિત કરાયેલા છતાં સતત ના થી શિષ્યોને શ્રુતનાં ઉપદેશ પ્રત્યે = શાસ્ત્રાજ્ઞાઓ પ્રત્યે પ્રેરણાવગેરે દ્વારા માનવાળા કરે છે,
વાળે છે... તથા જેમ માતાપિતા કન્યાને ગુણોથી અને ઉંમરથી વધારીને = મોટીકરીને યોગ્યપતિને વિશે સ્થાપે, એમ આચાર્યો શિષ્યને સૂત્રાર્થજ્ઞાતા જાણીને મોટા એવા પણ આચાર્યપદ ઉપર સ્થાપે છે. તે આવા પ્રકારના માનને યોગ્ય ગુરુને જે તપસ્વી, જિતેન્દ્રિય, સત્યરત શિષ્ય અભ્યત્થાનવગેરે દ્વારા સન્માન આપે છે તે પૂજય છે.
• છે. જિતેન્દ્રિયતા અને સત્યરતતા આ બે ગુણોની પ્રધાનતા બતાવવા માટે એ બે
5
F
