________________
न
,
न
मो
આ બધામાં જે આસક્ત રહે છે, તથા જે પ્રાણાતિપાતાદિમાં આસક્ત નથી બનતો તે મોક્ષમાં જાય છે.
S
स्त
અહીં સંયમ અને તપનું ગ્રહણ કરેલું હોવા છતાં પણ સ્વાધ્યાયાદિનું ગ્રહણ કરેલું છે તે સ્વાધ્યાયાદિની પ્રધાનતા બતાવવા માટે.
त
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪
यूलिअ - १ नि. - 350 सूत्र - १ स्वाध्याये-वाचनादौ संयमे - पृथिवीकायसंयमादौ तपसि-अनशनादौ वैयावृत्त्ये च| आचार्यादिविषये ध्यानयोगे च धर्मध्यानादौ यो ' रमते' स्वाध्यायादिषु सक्त आस्ते, तथा 'न रमते' न सक्त आस्ते 'असंयमे' प्राणातिपातादौ स 'व्रजति सिद्धि' गच्छति मोक्षम् । इह च संयमतपोग्रहणे सति स्वाध्यायादिग्रहणं प्राधान्यख्यापनार्थमिति गाथार्थः ॥
ટીકાર્થ : સ્વાધ્યાય એટલે વાચનાદિ. સંયમ એટલે પૃથ્વીકાયસંયમ વગેરે. તપ એટલે અનશનાદિ વૈયાવચ્ચ આચાર્યાદિ સંબંધી હોય, ધ્યાનયોગ = ધર્મધ્યાનાદિ
F
उपसंहरन्नाह—
तम्हा धम्मे रइकारगाणि अरइकारगाणि उ (य) अहम्मे | ठाणाणि ताणि जाणे जाई भणिआई अज्झयणे ॥३६७॥
ઉપસંહાર કરતાં કહે છે કે,
નિ.૩૬૭ : તેથી ધર્મમાં રતિકારક અને અધર્મમાં અરતિકારક તે સ્થાનોનો જાણો કે જે અધ્યયનમાં કહેવાયેલા છે.
ટીકાર્થ : તેથી ચારિત્રરૂપી ધર્મમાં રતિને ઉત્પન્નકરાવનાર અને અસંયમમાં અતિને * ઉત્પન્નકરાવનાર તે વક્ષ્યમાણ સ્થાનોને જાણો કે જે આ પ્રસ્તુત અધ્યયનમાં કહેવાયેલા छे.
त
जि
न तस्माद् 'धर्मे' चारित्ररूपे 'रतिकारकाणि' रतिजनकानि 'अरतिकारकाणि च' न शा अरतिजनकानि च ' अधर्मे' असंयमे स्थानानि 'तानि' वक्ष्यमाणानि जानीयात् यानि शा स 'भणितानि' प्रतिपादितानि इह अध्ययने प्रक्रान्त इति गाथार्थः ॥
स
ना
ना
B. 1
* -
उक्तो नामनिष्पन्नो निक्षेपः, साम्प्रतं सूत्रालापकनिष्पन्नस्यावसर इत्यादि पूर्ववत्तावद्यावत्सूत्रानुगमेऽस्खलितादिगुणोपेतं सूत्रमुच्चारणीयं तच्चेदम्
इह खलु भो ! पव्वइएणं उप्पन्न दुक्खेणं संजमे अरइसमावन्नचित्तेणं ओहाणुप्पेहिणा अणोहाइएणं चेव हयरस्सिगयंकुसपोयपडागाभूआई (
१७७
