Book Title: Aatm Sadhnanana Amrut Anushthan
Author(s): Pravinchandra L Shah
Publisher: Jain Center of Connecticut

View full book text
Previous | Next

Page 86
________________ ૧૭૦ પ્રકરણ : ૮ ગાથા મુખપાઠ કરીને તેનો અર્થ સહિત અનુપ્રેક્ષા કરવાથી જ્ઞાનાવરણીય કર્મોનો જલ્દી ક્ષય થઈ શકે છે. મોક્ષપ્રાપ્તિનો આ મહામંત્ર છે. જગત્ વત્સલ મહાવીર જિનવર સુણી, ચિત્ત પ્રભુ ચરણને શરણ વાસ્યો, તારજો બાપજી, બિરૂદ નિજ રાખવા, દાસની સેવના રખે જોશો.. તાર હો તાર પ્રભુ.........૨) જગત દિવાકર, જગત કૃપાનિધિ, ત્રણેય લોકના સમસ્ત જીવોના હિત કરનાર હોવાથી જગત વત્સલ અર્થાત્ શરણદયાણ, તિન્નાણું તારયાણું, એવા શ્રી મહાવીર જિનેશ્વરની વીતરાગવાણીને સાંભળીને મારું ચિત્ત આપ પ્રભુના ચરણ કમળમાં વાસ કરી રહ્યું છે. ભગવાનની વાણી માત્ર વાણી નહીં પણ જાણે અમૃતની વૃષ્ટિ થઈ રહી હોય તેવી ઉપમા સાથે શ્રી યશોવિજયજી ઉપાધ્યાયજી મ.ની નીચેની ગાથામાં જણાવી રહ્યા છે : ગિરુઆ રે ગુણ તુમતણા, શ્રી વર્ધમાન જિનરાયા રે, સુણતાં શ્રવણે અમી ઝરે, મારી નિર્મલ થાયે કાયા રે.” (ઉપાધ્યાય યશોવિજયજી કૃત મહાવીરસ્વામી સ્તવન) ઉપાધ્યાયજી આ ગાથામાં કહે છે કે ભગવાન મહાવીરની વાણી કેવી છે કે સાંભળતા સાધકના કાનમાં અને હૃદયમાં જાણે અમૃતની વૃષ્ટિ થતી હોય તેવી મીઠી અને મધુરી છે અને પ્રભુના અનંતાગુણોનું બહુમાન મનમાં ઉભરાતાં જાણે મારું અંતઃકરણ અથવા મારો આત્મા જ નિર્મળ થાય છે, કષાયને મંદ કરે તેવી પવિત્ર વાણી શ્રી મહાવીર પ્રભુની છે !!! શ્રી દેવચંદ્રજી આ છઠ્ઠી ગાથામાં પ્રભુની વાણી સાંભળતાં આત્મસાધનાના અમૃત અનુષ્ઠાન ૧૭૧ પોતાનું ચિત્ત તે વાણીમાં જ સ્થિર થઈ ગયું છે તેમ સમજાવે છે અને પછી દાસત્વભાવે પ્રભુને “હે બાપજી !” કહીને સંબોધે છે કે જગતના તાત, જગત પિતા, મારી સેવા અને આજ્ઞાપાલનનાં થતા દોષો પ્રત્યે નહિ જોતાં, પણ આપનું તારક બિરૂદને રાખવા માટે પણ આ સેવકને તારજો . આ દાસત્વભક્તિયોગનું અદ્ભુત વચન છે કે, જાણે પોતાના સમસ્ત દોષોની આલોચના કરી, શ્રી દેવચંદ્રજી પ્રભુને યાચના કરે છે કે હું તો અનંત દોષનું ભાન છે પણ તમારું દીનાનાથનું બિરુદ, તમારું તિજ્ઞાણું-તારયાણંનું બિરૂદ, તેને સાચવવા પણ મને તારો. મારી સેવા-ભક્તિમાં ખામી હોય તે આપ ગણકારતા નહીં, માત્ર “શરણદયાણં'નું બિરુદ રાખવા મને હે નાથ, આપના શરણમાં લઈ ભવસાગરથી તારો. વિનતિ માનજો, શક્તિ એ આપજો, ભાવ સ્યાદ્વાદતા શુદ્ધ ભાસે, સાધી સાધક દશા, સિદ્ધતા અનુભવી, દેવચંદ્ર વિમલ પ્રભુતા પ્રકાશે. તાર હો તાર પ્રભુ.......(૭) આ સ્તવનની છેલ્લી ગાથામાં શ્રીમદ્ દેવચંદ્રજી મ. ભગવાનને યાચના કરે છે કે હે, પ્રભુ ! મારી એક વિનંતિ આપ સ્વીકારજો અને મને તમારી સ્યાદ્વાદશૈલીથી યુક્ત જિનવાણી જે વસ્તુધર્મને, આત્માના ગુણધર્મોને નિત્ય-અનિત્ય, એક-અનેક, અસ્તિ-નાસ્તિ, ભિન્ન-અભિન્ન પણે પ્રકાશે છે તે મને યર્થાથપણે, સમ્યકપણે સમજાય તેવી મને ક્ષયોપશમ બુદ્ધિ આપજો. શ્રીમદ્ દેવચંદ્રજી એક સમર્થ જ્ઞાની, દ્રવ્યાનુયોગના પ્રબુદ્ધ

Loading...

Page Navigation
1 ... 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169