________________
૨૭૪
પ્રકરણ : ૧૦ મલ્લિ જિનેશ્વર મુજને તુમે મિલ્યા, જે માંહી સુખકંદ, વાલેસર૦ તે કળીયુગ અમે ગિરૂઓ લેખવો, નવિ બીજા યુગવંદ. - ૧ આરો સારો રે મુજ પાંચમો, જિહાં તુમે દર્શન દીઠ, મરૂભૂમિ પણ સ્થિતિ સુરતરુ તણી, મેરૂ થકી હોઈ ઈઠ. - ૨ પંચમ આરે રે તુમ મેલાવડે, રૂડો રાખ્યો રે રંગ, ચોથો આરો રે ફિરિ આવ્યો ગણું, વાચક યશ કહે ચંગ,
વાલેસર, મલ્લિજિનેશ્વર મુજને તમે મિલ્યા. ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજી મ.સા.ની આવી દિવ્ય રચનાઓમાં માત્ર ત્રણેક ગાથાઓમાં પોતાની આનંદની અવધિ અને પ્રભુ દર્શનની ધ્યાનતા કેવી વર્તે છે તે આનંદ માણવો રહ્યો. પંચમકાળમાં ચોથા આરા જેવી લબ્ધિ અને આત્માની અનુભૂતિ તેમણે પ્રાપ્ત કરી તેનું સુંદર ચિત્ર જોવા મળે છે. શ્રી આનંદઘનજીની અધ્યાત્મમસ્તી, શ્રી દેવચંદ્રજીની તત્ત્વભક્તિ અને પ્રબળ ગુણાનુરાગની અભિવ્યક્તિ અને શ્રી યશોવિજયજીની દાસત્વભાવથી પ્રેમલક્ષણા ભક્તિના સ્તવનોએ મને એટલો મુગ્ધ અને ભાવવિભોર કરી દીધો છે કે તેનો રસાસ્વાદ જાણે નિરંતર માણી રહ્યો છું એમ ભાસે છે. આ આત્માના આનંદની અનુભૂતિના રસની જે મસ્તી છે તે જગતના અન્ય પદાર્થોની તુલનાએ તુણ સમાન ભાસે છે. મારી ભાવના છે કે, આ પુસ્તકના માધ્યમ દ્વારા સકળ જૈન સમાજને આ મહાપુરુષોના પદો અને શાસ્ત્રો - સ્તવનોનો વિશેષ પરિચય થાય, ગુણાનુરાગથી જિનેશ્વર ભક્તિમાં મોક્ષની મંગળ યાત્રામાં આપણે સૌ મૈત્રીભાવે, ગાતા ગાતા, સ્તવના કરતાં, કરતાં આનંદમંગળના નાદથી પ્રભુને વધાવીએ, ગુણગ્રામ કરતાં મોક્ષના મંગળ પ્રવાસમાં ઉલ્લસિત ભાવે, સંવેગભાવે, આગળ વધી સમ્યક્દર્શનથી માંડીને ઠેઠ ક્ષપકશ્રેણીના આરોહણથી શાશ્વત સુખના ધામ સિદ્ધપદને પામીએ !!!!
સવિ જીવ કરું શાસનરસી, ઇસી ભાવદયા મનમાં વસી.
આત્મસાધનાના અમૃત અનુષ્ઠાન
૨૭૫ હવે જે આત્માના અનુભવી મહાપુરુષો કેવા ગુપ્ત આચરણાથી વર્તે છે તેનો સાર પાંચમી ગાથામાં નીચે મુજબ પ્રસ્તુત કરે છે.
જિનહી પાયા તિનહી છિપાયા, ન કહે કાઉકે કાન મેં, તાલી લાગી જબ અનુભવ કી, તબ જાને કોઈ સાન મેં.
હમ મગન ભયે પ્રભુ ધ્યાન મેં (૫) જેને આત્મસ્વરૂપની અનુભૂતિ છે તેવા અવધૂત મહાત્મા જેવા કે શ્રી આનંદઘનજી, ચિદાનંદજી અથવા શ્રીમદ્ દેવચંદ્રજી જેવા સમર્થ જ્ઞાનીપુરુષો પોતાના નગારા વગાડતા નથી, કારણ કે કીર્તિકામનાથી પર છે. ગુપ્ત રહીને જગતના જીવોનું કલ્યાણ કરવા આવા ઉત્તમ પદોની રચના કરીને સ્વ-પરકલ્યાણનું કાર્ય કરતા જ રહે છે. કોઈના કાનમાં જઈને પણ પોતા વિષે કાંઈ જ કહેતા નથી. બીજી વાત ઉત્તરાર્ધના પદમાં સમજાવે છે કે, જ્યારે આવો જ્ઞાની પુરુષો પોતાના આત્મસ્વરૂપમાં મગ્ન થઈ જાય છે. સમાધિ દશામાં વર્તે છે ત્યારે જ્ઞાનીને ઓળખવા સાચી યોગ્યતા “ “મુમુક્ષના નેત્રો મહાત્માને ઓળખી લે છે” (વચનામૃત ૨૫૪ - શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર) છેલ્લી ગાથામાં પોતાની આત્મદશા પ્રગટ કરતાં ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજી આત્માની ખુમારી અને નિર્ભયતા પ્રકાશે છે.
પ્રભુગુણ અનુભવ ચંદ્રહાસ જો, સો તો ન રહે મ્યાન મેં, વાચક યશ કહે મોહ મહા અરિ, જીત લીયો હૈ મેદાન મેં.
હમ મગન ભયે પ્રભુ ધ્યાનમેં (૬) જેમ બહાદુર એવો કોઈ શૂરવીર ક્ષત્રિય રણ મેદાનમાં જાય ત્યારે પોતાની ચંદ્રહાસ એટલે ધારવાળી તલવાર મ્યાનમાંથી કાઢીને શત્રુને મારવા તૈયાર જ રાખે છે, તેમ ઉપાધ્યાયજી કહે છે કે, પ્રભુના ગુણાનુરાગથી અમને પ્રાપ્ત થયેલી આત્મ અનુભવની તલવાર જેના
