Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 33

२६
सुपासनाह-चरिअम्मिता वच्छ ! तुमं महभुयकयचिरवास करेसु रज्जसिरिं। नियबाहुवज्जपंजरनिवाससुहियं लहु इण्हि ।।३४० अणुमन्नसु अवियप्पं च मज्झ संजममहारहारुहणं । सिद्धिपुरंधीसरहमपरिरंभणरसियहिययस्स ॥३४१॥ इय पिउवयणं सोनिसमिऊण ताडिजमाणगलसरणी । गग्गयगिराए लग्गो विनविउधणकुमारोवि।। ३४२ ताय ! न किंपि हु पिच्छामि कारणं तुज्झ तारिसं अहयं । ता कह दुक्करकम्मम्मि मंनिरंजेसि इण्डिंपि।।३४३ पडिवक्वपक्खकक्खंतरेसु खित्तो न ताय ! मणयंपि । उवसमिओ पजलंतो पयावदावानलो तुज्झ ॥३४४ तिहुयणजणनयणमहारसायणं रूबसंपया तुज्झ । अज्जवि कंदप्पमडप्पखंडणे वहइ पंडिच्चं ॥३४५॥ भुयदंडपयंडबलो भुयणेवि न अत्थि तारिसो कोवि। जोतुहलंघइ मणपंपि भूलयापल्लबविलासं॥३४६। अजविसमत्थसुपसत्थवत्थुवित्थरविभूसिओ तुज्झ। भंडागारोवि हु धणयजक्खविहवं विडंबेइ ॥३४७॥ अजवि य महारणकेलिकम्मकुसलो समुजमो ताय!। सो कोविसहइ तुह जं सहिउं सकोविन हु सक्को॥३४८ तत्तो य पसीय तुमं पालसु चिरपालिय नियं रजं । समयम्मि पुण कुणंतो धम्मं नाहं निवारिस्सं॥३४९ एवं धणकुमरेणं विन्नत्तो नंदिसेणनरनाहो । धम्मुज्जमबद्धरई पुणोवि अणुसासिउं लग्गो ॥३५०॥ जह बज्झो रिउवग्गो समग्गसामग्गियाए रहिएहिं । न तरिज्जइ निग्गहिरं तह अंतरसत्तुसंघोवि ॥३५१॥ तन्निग्गहम्मि य पुणो सामग्गी सयलकरणगामस्स । पउणत्तं, तं तरलं जरकडपूयणि उत्तत्यं ॥३५२। जम्हा तीएकंतो करणग्गामो जहट्ठियं वत्थु । परिच्छिदिउं न पारइ बाद परिवत्तियसरूवो ॥३५३॥ तस्माद्वत्स ! त्वं मद्भुजकृतचिरवासां कुरु राज्यश्रियम् । निजबाहुवज्रपञ्जरनिवाससुखितां लविंदानीम् ॥३४० अनुमन्यस्वाविकल्पं च मम संयममहारथारोहणम् । सिद्धिपुरन्ध्रीसरभसपरिरम्गणरसिकहृदयस्य ॥३४ १॥ इति पितृवचनं स निशम्य ताड्यमानगलसरणिः । गद्दगिरा लग्नो विज्ञपयितु धनकुमारोऽपि ॥३४२॥ तात! न किमपि खल पश्यामि कारणं तव तादृशमहकम् । तस्मात्कथं दुष्करकर्मणि मां नियुद्धे इदानीमपि॥३४३ प्रतिपक्षपक्षकक्षान्तरेषु क्षिप्तो न तात ! मनागपि । उपशान्तः प्रज्वलन् प्रतापदावानलस्तव ॥३४४॥ त्रिभुवनजननयनमहारसायनं रूपसंपत् तव । अद्यापि कन्दर्पगर्वखण्डने वहति पाण्डित्यम् ॥३४५॥ भुजदण्डप्रचण्डबलो भुवनेऽपि नास्ति तादृशः कोऽपि । यस्तव लङ्घते मनागपि भ्रलतापल्लवविलासम् ॥३४६॥ अद्यापि समस्तसुप्रशस्तवस्तुविस्तारविभूषितस्तव । भाण्डागारोऽपि धनदयक्षविभवं विडम्बयति ॥३४७॥ . अद्यापि च महारणकेलि कर्मकुशलः समुद्यमस्तात!। स कोऽपि शोभते तव यं सोढुं शक्रोऽपि न हि शक्तः।।३४८ ततश्च प्रसीद त्वं पालय चिरपालितं निजं राज्यम् । समये पुनः कुर्वन् (? न्तं ) धर्म नाहं निवारयिष्ये ॥३४९।। एवं धनकुमारेण विज्ञतो नन्दिषेणनरनाथः । धर्मोद्यमबद्धरतिः पुनरप्यनुशासितुं लग्नः ॥३६०॥ यथा बाह्यो रिपुवर्गः समप्रसामग्र्या रहितैः । न शक्यते निग्रहीतुं तथाऽऽन्तरशत्रुसंबोऽपि ॥३५१॥ तन्निग्रहे च पुनः सामग्री सकलकरणग्रामस्य । प्रगुणत्वं, तत्तरलं जराकृतपिशाचीभयात्त्रस्तम् ॥३५२॥ यस्मात्तयाऽऽक्रान्तः करणग्रामो यथास्थितं वस्तु । परिच्छेत्तुं न शक्नोति बाढं परिवर्तितस्वरूपः ॥३५३॥
१ख, भओतत्थं । २ क. तीयवकं ।