Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 213

२४६
सुपासनाह-चरिअम्मितो जक्खो पञ्चक्खो होऊणं भणइ मुणिवरं एवं । पडिवन्नं सम्मत्तं मएवि तुह पायमूलम्मि ॥१२६॥ अन्नपि धम्मविसयं सिक्खं संपाविउं मुणिसयासे । नमिऊण नियट्ठाणे वच्चइ जक्खो नलनिवोवि॥१२७॥ अह राया जिणपडिमं कारेउं पूयए तिकालंपि।जिणपवयणम्मि उच्छप्पणाउ कारेइ विविहाओ॥१२८॥ सकारइ सम्माणइ साहुजणं कुणइ तह य तव्वयणं । तह साहम्मियलोयं मन्नइ बंधुंव पुत्तंव ॥१२९।। मंतीवि मंतितिलओ एवं चिय कुणइ जिणमयं धम्मं । नलनरवइणा सययं मन्निज्जतो गमइ कालं ॥१३०॥ अह मंतितिलयमंती कयाइ बहुवाहिविहुरियसरीरो । पच्चक्खाओ विज्जेहिं उज्जओ धम्ममग्गम्मि १३१ परिवायगवेसधरेणिकेणं तह कहाँप पडियरिओ । जह जाओ नीरोगो वहइ तओ पक्खवायं से ॥१३२॥ भोयणवत्थाई हिं उवयरइ य सो य कहइ नियधम्मं । अप्पडिकूलंतो धुत्ताए जिणदेसियं मग्गं ॥१३३॥ अह वड्दंते पणए नेइ समं मप्पणा नरवइस्स । तं अत्थाणे पुच्छइ तओ नरिदो किमेयंति ? ॥१३४॥ सो भणइ एरिसो तारिसो इमो गरुयगुणगणग्यविओ । भणइ नरिंदो एयप्पसंसणे मलयसे सम्म । तहवि हु न पक्खवायं सो मुयइ पयंपए तहा एयं । संतगुणकित्तणाओ सम्मत्ते मयलणा कह णु ?॥ इय एवं वटुंते पुहइठाणाओ आगओ लेहो । नरनाहचारपुरिसेहिं पेसिओ रायपासम्मि ॥१३७॥ इह नाह ! इओ पुरिसो परिवायगवेसघारओ एगो । वन्नेण सामवन्नो वएण पणतीसवच्छरिओ॥१३८।। विज्जो तह वायालो पट्टविओ तुहघायणनिमित्तं । नीलेण राइणा, तग्गहम्मि जत्तो विहेयव्यो ।।१३९।।
भद्रकभावो जातोऽस्य मम दर्शनादिह नित्यम् । कृत्वा हरिणरूपं ततोऽनेन व्यवसितमेतत् ॥१२५॥ ततो यक्षः प्रत्यक्षो भूत्वा भणति मुनिवरमेवम् । प्रतिपन्न सम्यक्त्वं मयापि तव पादमूले ।।१२६॥ अन्यामपि धर्मविषयां शिक्षा संप्राप्य मुनिसकाशे । नत्वा निजस्थाने व्रजति यक्षो नलनृपोऽपि ॥१२७|| अथ राजा जिनप्रतिमां कारयित्वा पूजयति त्रिकालमपि । जिनप्रवचने उत्सर्पणाः कारयति विविधाः ॥१२८॥ सत्कारयति सम्मानयति साधुजनं करोति तथा च तद्वचनम् । तथा साधर्मिकलोकं मन्यते बन्धुमिव पुत्रमिव ॥ मन्त्र्यपि मन्त्रिीतलक एवमेव करोति जिनमतं धर्मम् । नलनरपतिना सततं मान्यमानो गमयति कालम् ॥ . अथ मन्त्रितिलकमन्त्री कदाचिद् बहुव्याधिविधुरितशरीरः । प्रत्याख्यातो वैद्यैरुद्यतो धर्ममार्गे ॥१३१॥ परिव्राजकवेषधरणैकेन तथा कथमपि प्रतिकृतः । यथा जातो नीरोगो वहति ततः पक्षपातं तस्य ॥१३२॥ भोजनवस्त्रादिभिरुपचरति च स च कथयति निजधर्मम् । अप्रतिकूलयन् धूर्ततया जिनदेशितं मार्गम् ॥१३३॥ अथ वर्धमाने प्रणये नयति सममात्मना नरपतिम् । तमास्थाने पृच्छति ततो नरेन्द्रः किमेतदिति ? ।।१३४॥ स भणतीदृशस्तादृशोऽयं गुरुगुणगणपूर्णः । भणति नरेन्द्र एतत्प्रशंसने मलिनयसि सम्यक्त्वम् ॥१३५॥ तथापि खलु न पक्षपातं स मुञ्चति प्रजल्पति तथैतत् । सद्गुणकीर्तनात् सम्यक्त्वे मलिनता कथं नु ? ॥१३६॥ इत्येवं वर्तमाने पृथिवीस्थानादागतो लेखः । नरनाथचारपुरुषैः प्रेषितो राजपाचे ॥१३७॥ इह नाथ ! इतः पुरुषः परिव्राजकवेषधारक एकः । वर्णेन श्यामवर्णो वयसा पञ्चत्रिंशद्वत्सरिकः ॥१३८॥ वैद्यस्तथा वाचालः प्रस्थापितस्त्वद्घातननिमित्तम् । नीलेन राज्ञा, तद्हे यत्नो विधातव्यः ॥१३९।।