Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 228

विजयचंदकहा।
२२१ सो कोवि उवाओ नत्थि देव ! गहणे न तस्स जो विहिओ । भणइ निवा संपयमवि इत्थेव अहं तमाणेमि॥ तो चेडयाओ तक्खणमाणावेऊण पत्थओ बाहं । वद्धं दंसइ तेसिं तं चोरं पुच्छइ तहेयं ॥१३७॥ कह न मुसंतो दीससि स भणइ ओसोयणीए विज्जाए । सोवाविऊण लोयं मुसेमि सिच्छाए घरसारं ॥ राया जंपइ मोसं एसिं अप्पेसु, भणइ सो देव ! । जेण अहं आणीओ मोसं सव्यंपि तेणेव ॥१३९॥ . जं आसि मए. हरियं भंडायारम्मि तुम्ह तं ठवियं । आणेऊण मए च्चिय सद्धिं, तत्तो य आगंतु॥१४०॥ भांडारिओ पयंपइ सुवन्नवत्थाइवत्थुसंघाओ । भंडागारं तप्पंगणं च सव्वंपि पूरंतो ॥१४१॥ सहसा दीसइ, देवो तत्थ पमाणं, तओ निवो भणइ । वणियाण अप्पह इमं तो भणिया तेवि नियनिययं।। गहिउं भणंति तिहुयणअच्छेरयचरियहरियजयदुरिय ! । अम्हं पुन्नोदयजीविएण तं जीव चिरकालं ॥ अह पंचंगपणामं काऊणं निग्गएसु पउरेसु । जंपइ सो विजासिद्धतक्करो जोडिउं हत्थे ॥१४४॥ तुह पहु ! पसरियउब्भडपयावपवणेण अक्तूलंब । उक्खिविय इहाणीओ विवसो सुहकम्मजोएण॥१४५॥ दिटुं च सयलकल्लाणकुलहरं तुम्ह चरणकमलजुयं । इत्तो ज मह जोग्गं तेण पप्सायं कुणउ देवो ।।१४६॥ रायावि भणइ कल्लाणकुलहरं होसु एस आएसो। सव्वन्नुभासियाइ सुणिऊणं अणुट्ठिऊणं च ॥१४७॥ भणइ मह दिससु ताई राया तो कहइ दुविहजिणधम्मं । अह सुयपुव् एयं मज्झ पुरा इय विचिंतंतो ॥ संजायज इतरणो पुव्वभवन्भत्थसरियसुत्तत्थो। पडिवज्जइ पव्वज्जं देवयउवणीयमुणिलिंगो ॥१४९॥
ततस्तर्जयति नगरारक्षिकं नृपः सोऽपि भणति प्रभो ! चौरः । दृष्टगोचरे कोऽपि नैति किमहं करोमि ततः॥ स कोऽप्युपायो नास्ति देव ! ग्रहणे न तस्य यो विहितः । भणति नृपः सांप्रतमप्यत्रैवाहं तमानयामि।।१३६॥ ततश्चेटकात् तत्क्षणमानाय्य प्रस्थतो बाह। । बद्धं दर्शयति तेभ्यस्तं चौरं पृच्छति तथैतत् ॥१३७॥ कथं न मुष्णन् दृश्यसे, स भणत्यवस्वापन्या विद्यया । स्वापयित्वा लोकं मुष्णामि स्वेच्छया गृहसारम् ॥१३८॥ राजा जल्पति मोषमेभ्योऽर्पय, भणति स देव ! । येनाहमानीतो मोषः सोऽपि तेनैव ।। १३९॥ य आसीन्मया हृतो भाण्डागारे तव स स्थापितः । आनीय मयैव साधं, ततश्चागत्य ॥१४०॥ भाण्डागारिकः प्रजल्पति सुवर्णवस्त्रादिवस्तुसंघातः । भाण्डागारं तत्प्राङ्गणं च सर्वमपि पूरयन् ।।१४१॥ सहसा दृश्यते, देवस्तत्र प्रमाणम् , ततो नृपो भणति । वणिग्भ्योऽर्पयेमं ततो भणितास्तेऽपि निजनिनम् ॥ गृहीत्वा मणन्ति त्रिभुवनाश्चर्यचरितहृतजगदुरित ! । अस्माकं पुण्योदयजीवितेन त्वं जीव चिरकालम् ॥ अथ पञ्चाङ्गप्रणामं कृत्वा निर्गतेषु पौरेषु । जल्पति स विद्यासिद्धतस्करो योजयित्वा हस्तौ ।।१४४॥ तव प्रभो ! प्रसृतोद्भटप्रतापपवनेनार्कतूलमिव । उत्क्षिप्येहानीतो विवशः शुभकर्मयोगेण ॥१४५।। दृष्टं च सकलकल्याणकुलगृहं तव चरणकमलयुगम् । इतो यद् मम योग्यं तेन प्रसादं करोतु देवः ॥१४६॥ राजापि भणति कल्याणकुलगृहं भवेष आदेशः । सर्वज्ञभाषितानि श्रुत्वाऽनुष्ठाय च ॥१४७॥ भणति मे दिश तानि राजा ततः कथयति द्विविधजिनधर्मम् । अथ श्रुतपूर्वमेतन्मया पुरेति विचिन्तयन् ॥ संजातजातिस्मरणः पूर्वभवाभ्यस्तस्पृतसूत्रार्थः । प्रतिपद्यते प्रव्रज्यां देवतोपनीतमुनिलिङ्गः ॥१४९॥