Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 233

२२६
सुपासनाहचरिअम्मिउच्छप्पणापुरस्सरमणवज्जायरियपायमूलम्मि । गिण्हवि दिक्खं विहिणा नरनाहाँ मोक्खमणुपत्तो ॥२०६॥ सिरिविजयचंदराया पयाउ पालेइ परभनीईए। जिणभवणभूसिय विसयमप्पणो कुणइ सव्वंपि ॥२०७॥ नेय मदेणं मई कोइ तिरिओ अहव मणुओ वा । सारीण चेव मारो दंडो छत्ताण तन्विसए ॥२०८॥ अट्ठमि च उद्दसीए अमावसाए य पुनिमाएवि । गिण्हेइ पोसहं सो परमं वेरग्गमावन्नो ॥२०९॥ तह कहावि करं गिण्हइ जह तं दिन्नं मुणंति न पयाओ। साक्यजणं तु सव्वं अकरं चिय सव्वहा कुणइ ॥ कल्लाणाइदिणेसुं सव्वत्थवि सादरहिं जिणभवणे । जिणमज्जणा कारइ सयंपि समयम्मि जाइ तहिं ॥ इय बचते काले कमलसिरी पसबए पुत्तं । नामेण विजयसेणं कलापगिहें सुधम्मिटुं ॥२१२।। अह अन्नया नरिंदो पासायसिरम्मि कमलसिरिसहिओ । जा अच्छइ ता पेच्छइ पच्चासन्नम्मि पासाए । वुड्ढनरमिहुणमेगं रइकलहपरव्वसं पडियदसणं । अञ्चतं जपंतं निल्लज्जं सज्जियाणगं ॥२१॥ कंपंतसव्वगत्तं तणुसिरभूपलियरोमचिहुरचयं । अवनमियपिट्टदेसं घुलंतमुहलालदुप्पिच्छं ॥२१५॥ तं दंसिय भणइ पियं विसयपिवासा न जाव अम्हेवि । एवं विनडइ सुंदरि ! ता मुच्चउ रुचउ तुहेयं ॥ देवी पभणइ विसयासेवाए जरा किमेसिमाणीया । जं देवो इय जंपइ, कंपइ एएण मह हिययं ॥२१७॥ कयसुकयदुक्याणं एयं चिय अंतरं मणुस्साणं । विसयाणं संपत्ती एगेसि नेय अन्नेसि ॥२१८॥ . किञ्च ।
एवमसद्रहपरमपि पुत्रं संबोध्य युक्तिभिः । प्रीतिमत्या सहितः कतिपयसामन्तमन्त्रियुतः ॥२०॥ उत्सर्पणापुरस्सरमनवद्याचार्यपादमूले । गृहीत्वा दीक्षां विधिना नरनाथो मोक्षमनुप्राप्तः ॥२०६।। श्रीविजयचन्द्रराजः प्रजाः पालयति परमनीत्या । जिनभवनभूषितं विषयमात्मनः करोति सर्वमपि ॥२०७|| न च मान्धेन मियते कोऽपि तिर्यगथवा मनुजो वा । शारीणामेव मारो दण्डश्त्राणां तद्विषये ॥२०८॥ अष्टम्यां चतुर्दश्याममावास्यां च पूर्णिमायामपि । गृह्णाति पौषधं स परमं वैराग्यमापन्नः ॥२०९॥ तथा कथमपि करं गृह्णाति यथा तं दत्तं जानन्ति न प्रजाः । श्रावकजनं तु सर्वमकरमेव सर्वथा करोति ॥ कल्याणादिदिनेषु सर्वत्रापि श्रावकैर्जिनभवने । जिनमज्जनादि कारयति स्वयमपि समये याति तत्र ॥२११।। इति व्रजति काले कमल श्रीः प्रसूते पुत्रम् । नाम्ना विजयसेनं कलाप्रकृष्टं सुधर्मिष्ठम् ॥२१२॥ अथान्यदा नरेन्द्रः प्रासादशिरसि कमलश्रीसहितः । यावदास्ते तावत् पश्यति प्रत्यासन्ने प्रासादे ॥२१३॥ वृद्धनरमिथुनमेकं रतिकलह परवशं पतितदशनम् । अत्यन्तं जल्पन्निर्लज्ज सन्जितानङ्गम् ॥२१४॥ कम्पमानसर्वगात्रं तनुःशिरोभूपलितरामचिहुरचयम् । अवनतपृष्ठदेशं घूर्णमानमुखलालादुर्दर्शम् ॥२१५॥ तदर्शयित्वा भणति प्रियां विषयपिपासा न यावदस्मानपि । एवं विनाटयति सुन्दरि ! तावन्मुच्यतां रुच्यतां तवैवत।। देवी प्रभणति विषयासेवया जरा किमनयोरानीता । यदेव इति जल्पति, कम्पत एतेन मम हृदयम् ॥२१७|| कृतसुकृतदुष्कृतानामेतदेवान्तरं गनुष्याणाम् । विषयाणां संप्राप्तिरेकेषां नैवान्येषाम् ॥२१८॥
१ क. ख. नियमदेणं चिय म० ।