Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 242

सिरिवच्छकहा।
२३५ दोसायरणनिवित्ती सुकुलुप्पत्ती सुहाण संपत्ती । सत्तुबलस्स विवत्ती जायइ परमेण धम्मेण ॥१५॥ सयलजणपत्थणिज्जा सुहया सच्छंदगामिणी विउला । वियरइ समुज्जलंगी किती धम्मेण वेसव्व ॥१६॥ इय कहिउं धम्मफलं भणिया ते दोवि साहुणा भो भो ! । जिणवरभणियं धम्म कुणह पयत्तेण पइदियह ॥ सिरिवच्छेणं भणियं सो धम्मो केरिसो, मुणी कहइ । जिणभणियसदहाणं जीवदयाए अणुट्ठाणं ॥१८॥ अह जिणनाहसरूवं सुगुरुसरूवं जियाइतत्ताई । कहिऊण जीवदयामूलत्त कहइ धम्मस्स ॥१९॥ तद्यथा" पठितं श्रुतं च शास्त्रं गुरुपरिचरणं च गुरुतपश्चरणम् । घनगर्जितमिव विजलं विफलं सकलं दयाविकलम्॥" इच्चाइंसप्पपंचं जइधम्मं कहिय कहइ गिहिधम्मं । तो सिरिवच्छो जंपइ आयन्नह मज्झ विन्नत्तिं ॥२०॥ न हणेमि निरवराहे जीवे संकप्पओ अहं थूले । जावज्जीवं ता मह कुणह पसायं वयेणिमिणा ॥२१॥ तो मुणिणा से कहिया बंधाई पंच इत्थ अइयारा । एएवि न कायव्या पढमवयं रक्खमाणेण ॥२२॥ आमंति तेण भणिए मूरसुएणवि तहेव पडिवन्ने । विहिणा पढममणुव्वयमारोवइ ताण मुणिनाहो ॥२३॥ तो वंदिऊण मुणिणो चलिया ते दोवि जत्थ गंतव्यं । मुणिणोवि जहाभिमयं पगया पगएण कज्जेण ॥ करिऊणं तं जत्तं पत्ता ते पुणवि कंचणपुरम्मि । किसिकम्ममाइयाई करिति कम्माइं विविहाई ॥२५॥ अह सूरेण विवाहो पारद्धो नियसुयाए वित्थरओ । सह ईसरेण केणवि तीए आहरणहेउं च ॥२६॥ सुत्तइ बहुं सुवन्नं माणिकाई च मोतियाइं च । अह लहुबंधू सूरस्स केसवो चिंतए एवं ॥२७॥
विज्ञानज्ञानजनको बन्धुनिःशेषजन्तुवर्गस्य । विश्वासकरणपटुः परमपदस्थापको धर्मः ॥१४॥ दोषाचरणनिवृत्तिः सुकुलोत्पत्तिः सुखानां संपत्तिः । शत्रुबलस्य विपत्तिर्जायते परमेण धर्मेण ॥१५॥ सकलजनप्रार्थनीया सुभगा स्वच्छन्दगामिनी विपुला । विचरति समुज्ज्वलाङ्गी कीत्तिर्धमेण वेश्येव ॥१६॥ इति कथयित्वा धर्मफलं भाणतौ तौ द्वावपि साधुना भो भोः!। जिनवरभणितं धर्म कुरुत प्रयत्नेन प्रातीदवसम् ॥ श्रीवत्सेन भणितं स धर्मः कीदृशो, मुनिः कथयति । जिनभणितश्रद्धानं जीवदयाया अनुष्ठानम् ॥१८॥ अथ जिननाथस्वरूपं सुगुरुस्वरूपं जीवादितत्त्वानि । कथयित्वा जीवदयामूलत्वं कथयति धर्मस्य ॥१९॥ इत्यादिसप्रपञ्च यतिधर्म कथयित्वा कथयति गृहिधर्मम् । ततः श्रीवत्सो जल्पत्याकर्णयत मम विज्ञप्तिम् ॥२०॥ न हन्मि निरपराधान् जीवान् संकल्पतोऽहं स्थूलान् । यावजीवं तस्मान्मम कुरुत प्रसाद व्रतेनानेन ॥२१॥ ततो मुनिना तस्य कथिता बन्धादयः पञ्चात्रातिचाराः । एतेऽपि न कर्तव्याः प्रथमव्रतं रक्षता ॥२२॥ आमेति तेन भणिते सूरसुतेनापि तथैव प्रतिपन्ने । विधिना प्रथममणुव्रतमारोपयति तयोर्मुनिनाथः ॥२३॥ ततो वन्दित्वा मुनी चलितौ तौ द्वावपि यत्र गन्तव्यम् । मुनी अपि यथाभिमतं प्रगतौ प्रकृतेन कार्येण ॥२४॥ कृत्वा तां यात्रां प्राप्तौ तौ पुनरपि काञ्चनपुरे । कृषिकर्मादिकानि कुरुतः कर्माणि विविधानि ॥२५॥ अथ सूरेण विवाहः प्रारब्धो निजसुताया विस्तरतः । सहेश्वरेण केनापि तस्या आभरणहेतोश्च ॥२६॥ सूत्रयति बहु सुवर्ण माणिक्यानि च मौक्तिकानि च । अथ लघुबन्धुः सूरस्य केशवाश्चन्तयत्येवम् ॥२७॥